بررسی ایمنوهیستوشیمی در ملانوم و انواع کلینیکوپاتولوژیک آن

طبقه بندی کلینیکوپاتولوژیک ملانوم به 6 گروه بر اساس پیشنهاد کلارک و مک گاورن و همکاران صورت گرفت که شامل لنتیگو مالیگنا ملانوما، سوپرفیشیال اسپردینگ ملانوما، ندولار ملانوما، آکرال لنتیژینوس ملانوما، دسموپلاستیک ملانوما، گروه متفرقه بودند.برای تشخیص این ها رنگ آمیزی های اختصاصی و بررسی ایمنوهیستوشیمی روش های موثری بودند که برای تشخیص تمایز ملانوسیتی بکار می رفتند ولی در افتراق ملانوما از نووس( خال) کمتر موثر بودند. رنگ آمیزی هایی مثل فونتانا- ماسون و پاس و مودیفاید وارتین استاری قادر به تشخیص ملانین هستند ولی امروزه دیگر کاربردی ندارند. از این رو روش های ایمنوهیستوشیمیایی (ایمنوپراکسیداز) در تشخیص آنتی بادی خاص موثرتر هستند که شامل S100،Sox-10، MART-1 ،تیروزیناز، MiTF و چند آنتی بادی جدید دیگر هستند که آنتی ژن های خاص ملانوسیتی هستند، رنگ آمیزی های دیگری مثل HMB-45 و gp-100 هم وجود دارند که نسبت به S100 و SOX-10 در تشخیص ملانوم حساسیت کمتری دارند. رنگ آمیزی ملان آ (MART-1) همیشه از HMB-45 و gp-100 در تشخیص تمایز ملانوسیتی حساستر است و این سه آنتی بادی هم، در تشخیص از S100 اختصاصی تر هستند. این تفاوت های حساسیت و اختصاصیت آنتی بادی ها و مزایای برخی از آنها در افتراق ملانوسیت های آتیپیک از کراتینوسیت های پیگمانته در تشخیص های موارد چالش برانگیز مورد استفاده قرار می گیرند.