محمد جلال - قایم مقام معاونت فناوری ارتباطات و مهندسی اجتماعی مرکز همکاریهای فناوری ریاست جمهوری،
عرفان مصلح - پژوهشگر پژوهشکده سیاستگذاری علم، فناوری و صنعت دانشگاه صنعتی شریف

نهاد جامعه به منظور اداره خود ماهیتی به نام حکومت را در طول تاریخ شکل و تکامل بخشیده است. این حکومت ها در طول زمان، اشکال مختلفی را برای امر خطیر اداره جامعه به خود گرفته اند که مدیریت دولتی آن را در قالب پارادایم هایی نظیر مدیریت دولتی کلاسیک، مدیریت دولتی نوین و... دسته بندی و توصیف کرده است. در حال حاضر نیز پارادیم حکمرانی در بین اندیشمندان این حوزه رواج داشته است. حکمرانی مفهومی است که به سرعت در طول چهار دهه گذشته رشد پیدا کرده است و ناظر به تغییرات در ماهیت و نقش حکومت ها و گذار از سلسه مراتب به سمت بازار و شبکه ها می باشد(Bevir, 2012). اغلب گفته می شود این تغییرات منجر به جابه جایی از یک بورکراسی سلسه مراتبی به سمت بکارگیری بیشتر باز ار ها، شبه بازار ها و شبکه ها به ویژه در ارایه خدمات عمومی شده است(Bevir, 2008). مفهوم حکمرانی در حوز ه های مختلف علمی از جمله علوم سیاسی، اقتصاد، جامعه شنلسی و اداره امور عمومی بسط پیدا کرده است و برای آن تعاریف گوناگونی بیان شده است(Auel & Benz, 2004; Bevir, 2008; Hysing, 2009; OECD, 2015; Treib, Bähr, & Falkner, 2007). با این حال پژوهش حاضر حکمرانی را اینگونه تعریف می کند که حکمرانی عبارت است از راهبری سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و به عنوان فرآیند هماهنگی میان شبکه ای از بازیگران مستقل مبتنی بر نظام های نهادینه شده ای از قوانین می باشد(Treib et al., 2007).

فناوری نرم، حکمرانی اثربخش، تنظیم گری