بررسی کیفیت زندگی کاری و بار کار ذهنی و ارتباط آن ها با افسردگی، استرس و اضطراب در شاغلین نظام سلامت شهرستان اسلام اباد غرب

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 600

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_030

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

Abstract:

مقدمه: کیفیت زندگی کاری مطلوب برای جذب و نگهداری کارکنان ضروری می باشد و باعث نگرش مثبت آنان به سازمان و ارتقاء اثربخشی سیستم می شود. بارکار ذهنی یکی از مولفه های موثر بر آسایش، رفاه و سلامتی افراد در محیط کار است و کاهش آن می تواند با افزایش سلامتی روانی و جسمانی افراد همراه باشد، امروزه بهداشت روان یکی از محورهای ارزیابی در جوامع مختلف شناخته شده است که نقش مهمی در پویایی و کارآمدی جوامع ایفا می کند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط کیفیت زندگی کاری و بار کار ذهنی با افسردگی، استرس و اضطراب در شاغلین نظام سلامت شهرستان اسلام آباد غرب انجام گرفت.روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی_تحلیلی بود که به صورت مقطعی و سرشماری در کارکنان مراکز بهداشتی درمانی و بخش های درمانی بیمارستان امام خمینی شهرستان اسلام اباد غرب در تابستان 1396 انجام گرفت به طوری که در 158 نفر در طرح شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های کیفیت زندگی کاری والتون، شاخص ناسا تی ال ایکس و مقیاس افسردگی، استرس، اضطراب ( 21 DASS ) بودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی و کروسکال والیس و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 19 آنالیز شدند. یافته ها: میان کیفیت زندگی کاری با افسردگی، استرس و اضطراب رابطه معکوس و معنی داری یافت شد ( p-value<0/05 ). بار کار ذهنی با افسردگی، استرس و اضطراب رابطه معنی داری نداشت ( p-value> 0/05 ) . میان کیفیت زندگی کاری و بار کار ذهنی رابطه معنی داری حاصل نشد (p-0/204). نتیجه گیری: هر چند اختلالات روانی دارای منابع و علل گوناگونی می باشند اما نتیجه مطالعه حاضر نشان داد که با توجه به همبستگی معنادار میان کیفیت زندگی کاری با افسردگی، استرس و اضطراب، ارتقاء کیفیت زندگی کاری ممکن است در بهبود شرایط روانی کارکنان موثر باشد و اختلالات روانی ذکر شده را کاهش دهد. بارکار ذهنی ارتباط معنا داری با اختلالات ذکر شده نداشت اما کاهش آن با انجام بررسی های بیشتر و انجام مداخلات لازم توصیه می شود.

Authors

احسان بخشی

کارشناس ارشد ارگونومی، شبکه بهداشت و درمان اسلام آباد غرب، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران

الهه عزتی

دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

رضا کلانتری

دانشجوی دکترای ارگونومی، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

علی مرادی

دانشجوی دکترای مدیریت تخصصی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران