اندازه گیری عوامل زیان آور استرس شغلی محیط کار در بخش های درمانی بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 438

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_038

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

Abstract:

مقدمه: استرس شغلی به واکنش افراد به موقعیت های شغلی گفته می شود که موجب تاثیر و خروج رفتار افراد از دایره هنجار می شود. تجربه استرس شغلی تاثرات زیانباری بر سلامت فیزیکی و روانی افراد دارد. مساله مهم دیگر تاثیری است که استرس شغلی بر عملکرد سازمان ها دارد. استرس شغلی زمینه ساز غیبت از کار، خروج از سازمان و سوانح حین کار است که سالیانه هزینه های زیادی را به سازمان ها تحمیل می کند. بر همین اساس شناخت، اندازه گیری و کنترل آن برای هر سازمان از اهمیت به سزایی برخوردار است. روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی و بر روی کلیه پرسنل درمانی (پرستار، ماما، کادر اتاق عمل و بیهوشی) بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان در سال 1396 صورت گرفت. جهت سنجش میزان استرس شغلی از پرسشنامه استاندارد HSE استفاده شد که شامل 35 سوال در غالب لیکرت 9 گزینه ای (1-2 ضعیف، 2-3 متوسط، 3-4 خوب و 4-5 بسیار خوب ) با 7 زیرمقیاس: تقاضا، کنترل، حمایت مسیولین، حمایت همکار، روابط، نقش و تغییر می باشد. قبل از توزیع پرسشنامه ها توضیحات درخصوص هدف مطالعه و محرمانه باقی ماندن پاسخ افراد ارایه شد. داده ها با نرم افزار spss18 مورد تحلیل قرار گرفت و درغالب جدول و نمودار ارایه شد. یافته ها : در مجموع 182 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به انالیز و نمودار استرس شغلی در بخش درمانی، بالاترین نمره مربوط به زیرمقیاس نقش ( : درک درست نقش های شغلی کارکنان ) با میانگین نمره 4/35 و پایین ترین نمره مربوط به تقاضا ( :چیزی که کار از شما تقاضا می کند و در واقع همان چیزی است که کار بر شما تحمیل می نماید و شما برای انجام آن استخدام شده اید) با میانگین نمره 2/99 بدست آمد. نتیجه گیری : با توجه به یافته ها بیشترین عامل ایجاد استرس شغلی در پرسنل درمانی مربوط به زیرمقیاس تقاضا می باشد. ارتقاء شاخص های رفاهی فضای کاری و استراحت، منظم کردن برنامه کاری شاغلین، بهبود روابط بین سازمانی می تواند در کاهش استرس شغلی موثر باشد. همچنین شناسایی پرسنل آسیب پذیر که مستعد ابتلا به درجات بالاتری از استرس می باسند، شناسایی اختلالات روانی مثل افسردگی، اضطراب، کم خوابی در شاغلین و اقدام به درمان آن ها و فراهم کردن زمینه حمایت روانی و اجتماعی از فرد شاغل، گسترش روابط مشارکتی پرسنل در انجام وظایف، دخالت آن ها در تصمیم گیری ها، تلاش برای برطرف کردن مشکلات آن ها در کنترل استرس شغلی نقش چشمگیری دارد و می تواند بسیار موثر باشد.

Authors

میترا عابدی

دانشجوی کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران

شیما نیکبخت

کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی، مجتمع آموزش عالی سلامت و بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران

مینا کریم زاده

کارشناس مهندسی بهداشت حرفه ای، بیمارستان امام خمینی (ره) شیروان، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران