بررسی ارتباط رضایت شغلی و میزان بروز حوادث در یکی از صنایع سیمان جنوب کشور در سال 1396

مقدمه: امروزه مطالعات نشان داده اند که بهبود روش های فنی، فرایندها و تجهیزات به تنهایی در کاهش صدمات و حوادث به تنهایی موثر نیستند بلکه فاکتورهای انسانی و از جمله خصوصیات روانی و رضایت شغلی نقش مهمی در این زمینه دارند. در همین راستا بر آن شدیم تا در پژوهش فعلی رضایت شغلی در میان کارگران یکی از صنایع سیمان را را سنجیده و ارتباط آن را با میزان حوادث نشان دهیم. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-مقطعی بر روی کارگران یکی از صنایع سیمان در سال 1396 انجام گرفت. جامعه آماری این مطالعه تمامی کارکنان کارخانه سیمان به تعداد 195 نفر که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 130 نفر تعیینشد. تعداد 160 پرسشنامه در میان کارکنان به روش تصادفی سیستماتیک در 10 واحد (بهره بردار، مکانیک، برق، روانکار، ابزار دقیق، برق، مونتاژکار، انرژی، HSE و فنی مهندسی ) توزیع شد که از این تعداد 135 پرسشنامه برگردانده شد. سابقه بروز حوادث آنها به صورت خود گزارشی بررسی گردید و پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا در میان آن ها تکمیل گردید. در نهایت با استفاده از آزمون های کروسکال والیس و من ویتنی و کای اسکور تجزیه و تحلیل داده ها انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره ی رضایت شغلی برابر 4/48±4/047 است و در همه ی رده های سنی برابر است (p=0.840). میزان رضایت شغلی با میزان تحصیلات ( p=0.560 ) و سابقه ی کاری ( p=0.099 ) ارتباط معناداری ندارد. و دارای ارتباطی معکوس با تعداد حوادث با ضریب 0/274- معنا دار است (p=0.002 ). اما تعداد اموزش با تعداد حوادث ارتباط معناداری دارند (p=0.09) و نشان می دهد افرادی که اموزش دیده اند کمتر حادثه را تجربه کرده اند. نتیجه گیری: با توجه به نقش آموزش در گزارش تجزیه و تحلیل حوادث می توان با برنامه ریزی مدون و استفاده از مدرسین ماهر و تجربه افراد شاغل در خود صنعت تا حدودی از میزان بروز حوادث پیشگیری کرد.

Keywords:

رضایت شغلی , حادثه , صنعت سیمان