ارزیابی میزان مواجهه شغلی با صدا و افت شنوایی در کارگران صنایع کوچک شهر سبزوار

زمینه و هدف: صدا به عنوان یکی از مهمترین عوامل زیان آور محیط کار همواره سلامت کارگران را در محیط های صنعتی و خدماتی تحت تاثیر قرار داده و به خصوص باعث کاهش شنوایی و یا بروز حوادث گوناگون بوده است. در این میان صنایع کوچک واقع در محیط شهرها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط مواجهه صوتی مشاغل خدماتی و کاهش شنوایی ناشی از آن در صنایع کوچک شهرستان سبزوار انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در 100 کارگاه خدماتی تحت پوشش مراکز بهداشتی سبزوار شامل صافکاری؛ نجاری و تراشکاری در سال 1396 انجام شد. جهت تعیین میزان مواجهه 8 ساعته از دوزیمتری کوتاه مدت استفاده شد و سپس میزان مواجهه 8 ساعته با استفاده از فرمول محاسبه گردید. همچنین ارزیابی شنوایی شاغلین با استفاده از یک دستگاه ادیومتر مدل MEVOX_SA15 scrin انجام شد. نتایج : نتایج نشان داد بیشترین تراز معادل مواجهه 8 ساعته به ترتیب مربوط به شغل صافکاری با 94/15 دسی بل ؛ نجاری با 85/57 دسی بل و تراشکاری با 84/86 دسی بل می باشد. نتایج مربوط به آستانه شنوایی شاغلین نشان دهنده بیشترین افت شنوایی گوش راست به ترتیب مربوط به شغل صافکاری؛ تراشکاری و نجاری و بیشترین افت شنوایی گوش چپ مربوط به شغل تراشکاری؛ صافکاری و نجاری می باشد. نتیجه گیری : با توجه به تحلیل رگرسیون انجام شده در این مطالعه عامل سابقه کار بعنوان عامل اصلی در میزان افت شنوایی شاغلین شناسایی شد همچنین با توجه به توسعه صنایع کوچک به منظور تامین مخارج و کسب درآمد خصوصا در کشورهای در حال توسعه نظیر ایران و وضعیت ضعیف ایمنی و بهداشت در این صنایع؛ لزوم هرچه بیشتر بازرسی و پرداختن به وضعیت سلامتی و ایمنی این افراد توسط بازرسین بهداشت حرفه ای توصیه می شود.

Keywords:

مواجهه با صدا , افت شنوایی , صنایع کوچک