ارزیابی ارگونومیکی و مقایسه دوچرخه های ثابت ایستاده و نشسته جهت استفاده مناسب بیماران دچار آسیب مفصلی

زمینه و هدف: امروزه استفاده از دوچرخه های ثابت در باشگاه های ورزشی، خانه و حتی مراکز توانبخشی به دلایل مختلف رواج پیدا کرده است .انجام ورزش دوچرخه سواری کنترل شده در بیماران دچار آسیب مفصلی و همچنین افراد مسن باعث تقویت عضلات پا، باسن و ران پا شده و فشار و تنش های وارده بر مفاصل زانو و مچ پا را کاهش می دهد. هدف این مطالعه ارزیابی ارگونومیکی و مقایسه دو نوع دوچرخه ثابت ایستاده و دوچرخه ثابت نشسته و همچنین بررسی میزان رضایت کاربران با توجه به نوع آسیب مفصلی که دارند می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش که بصورت آزمایشگاهی انجام گردید 20 نفر در بازه سنی 20 الی 52 ساله که 52 نفر دارای آسیب مفصلی در مچ و زانو بودند وارد مطالعه شدند که هر کدام از افراد نمونه بمدت 52 دقیقه با یک هفته فاصله زمانی از هر دو دستگاه استفاده کرده و سپس پرسشنامه محقق ساخته را پر کردند. تحلیل پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ بررسی شد. نتایج: نتایج نشان داد افراد سالم هیچگونه نارضایتی در استفاده از دستگاه ها نداشتند. افرادی که دچار آسیب در مچ پا بودند بیشتر دوچرخه های ثابت نشسته را ترجیح دادند و میزان گزارش ناراحتی در این نوع دستگاه کمتر بود و در مقابل افراد با آسیب دیدگی مفصل زانو در استفاده از دوچرخه ثابت نشسته احساس درد و ناراحتی بیشتری داشتند. همچنین افراد میانسال در برخی موارد در استفاده از دوچرخه ثابت ایستاده گزارش ناراحتی و درد در ناحیه کمر را داشتند. نتیجه گیری : استفاده مناسب از دستگاه های ورزشی با توجه به وضعیت جسمانی فرد استفاده کننده اهمیت ویژه ای دارد. از اینرو قبل از استفاده از هر دستگاه ورزشی جهت جلوگیری از آسیب های جانبی بویژه در مراکز توانبخشی بایستی از لحاظ ارگونومیکی بودن محصولات اطمینان حاصل کرد.

Keywords:

دوچرخه ثابت , ارزیابی ارگونومیکی , آسیب های مفصلی , کاهش آسیب