بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پدیکلوزیس درشهرستان جوین در سال 96-1395

مقدمه: پدیکلوز (شپش) یک انگل خونخوار خارجی، دایمی و اختصاصی انسان است و آلودگی به آن یکی از مشکلات بهداشتی جوامع شهری و روستایی در ایران به شمار می آید. این بیماری های مشترک با توجه به عوارض و ایجاد معضل بهداشتی در سطح روستاهای کشور دارای اهمیت زیادی می باشد، این بیماری در چند سال گذشته باعث آلودگی افراد زیادی در سطح شهرستان شده بود. مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیکی بیماری فوق صورت پذیرفت. روش کار: درمطالعه مقطعی حاضر از اطلاعات تمامی بیماران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان از سال 95 تا پایان سال 96 که توسط سیستم بهداشتی شناسایی و فرم بررسی انفرادی تکمیل شده بود استفاده گردید. اطلاعات فرم های مذکور وارد نرم افزار SPSS21 و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در طی سال های مورد بررسی تعداد 3798 بیمار جهت درمان به سیستم بهداشت مراجعه نموده و فرم بررسی انفرادی جهت آن ها تکمیل گردیده است. که 93.6 ٪ افراد زن و بقیه مرد بودند که به صورت معنی داری در زنان بیشتر است ( P<0.001 ). براساس ماه های سال تفاوت معنی داری بین ماه های مختلف وجود دارد ( P<0.001 ) که پیک بیماری در ماه های مهر و آبان (22.45% موارد) رخ داده و در ماه های فروردین و تیر کمترین میزان بروز را داشته است (2.2% موارد بروز). از نظر سنی 12/55 درصد افراد در گروه زیر 6 سال، 51/05 درصد افراد سن 12-6 سال، 15/82 درصد افراد سن 18-12 سال و 20/43 درصد افراد سن بالای 18 سال داشته اند که به صورت معنی داری در گروه سنی 12-6 سال بالاتر از سایر سنین می باشد. برای درمان 61.34% موارداز شامپو پرمترین، 27.8% موارد از لوسیون دایمتیکون و بقیه موارد هیچ دارویی دریافت نکرده اند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیماری در جنس زن و در گروه سنی 12-6 سال (دانش آموزان) زیاد می باشد بایستی جلسات آموزشی برای گروه های هدف فوق برگزار گردد. همچنین با توجه به اینکه در ماه های ابتدایی سال تحصیلی بیماری زیاد می باشد بایستی نسبت به معاینه زود هنگام جهت پیشگیری از گسترش بیماری به سایرین اقدام گردد.

Keywords:

پدیکلوزیس , شپش سر , جوین