ارزیابی سبک زندگی سالم در سالمندان

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 415

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_276

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

Abstract:

مقدمه: یکی از بزرگترین تغییرات جمعیتی در قرن 21 پیر شدن جمعیت است. سالم پیرشدن حق همه افراد بشر ترویج بهداشت سالمندی و ارتقاء سطح سلامت سالمندان به عنوان یک الویت بهداشتی مطرح است،که بایستی برای آن برنامه ریزی مناسب انجام شود. بسیاری از مشکلات دوران سالمندی ناشی از شیوه زندگی ناسالم در این دوران است که هزینه های سنگین مراقبتی و دارویی را برای کشور به بار می آوردکه آگاهی از عوامل تاثیرگذار بر سبک زندگی سالم تا حدودی به جبران ان کمک می کند. سبک زندگی سالم عبارتست از روشی از زندگی که خطر بیماری شدید یا مرگ زودرس را کاهش می دهد و به کمک آن از جنبه های بیشتری از زندگی مان لذت می بریم. کسانی که سبک زندگی سالم را رعایت کنند امید به زندگی بالاتر و کیفیت زندگی بهتری خواهند داشت. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سبک زندگی سالم در سالمندان انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مرور نظام مند است که با استفاده از کلمات کلیدی سبک زندگی سالم،سالمندان، مطالعات مرتبط از سال 90 تا 96 در SID و Google scholer و Iranmedex انتخاب شدند و پس از بررسی نهایتا تعداد 10 مقاله دارای متن کامل انتخاب گردید. یافته ها : در مطالعات انجام شده ⅓ از سالمندان سبک زندگی متوسطی دارند . آگاهی و نگرش سالمندان درباره شیوه زندگی سالم و عملکرد آنان در ارتقای سبک زندگی سالم پایین است. بیشترین میانگین نمره سبک زندگی مربوط به حیطه پیشگیری در افراد دارای تحصیلات دانشگاهی و کمترین آن در حیطه ورزش و تفریح در افراد بی سواد بود .. نتایج، رابطه احتمالی بین شش متغیر سن، وضعیت شغلی، میزان تحصیلات، رضایت از زندگی، پایگاه اقتصادی اجتماعی و وضعیت تاهل با سبک زندگی سلامت محور سالمندان را نشان می دهد. بین میانگین نمره سبک زندگی کل با سن، قد، وزن، شاخص توده بدنی رابطه معنی دار وجود ندارد اما با سطح تحصیلات رابطه معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری : در اکثر مطالعات سالمندان ا ز نظر سبک زندگی در وضعیت مطلوبی قرار نداشتند و لازم است آموزش سبک زندگی سالم با جدیت پیگیری شود.

Authors

نسرین شریف زاده

کارشناس مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی قم

فاطمه السادات ایزدخواه

دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم