تبیین نقش آموزش در پیشگیری از پرخاشگری نوجوانان؛ یک مطالعه مروری

مقدمه: و جوانی یک مرحله گذاری در تحول جسمانی و روان شناختی انسان است که می تواند سلامت روان شناختی نوجوانان را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از اختلالات مهم روان شناختی که می تواند سلامت نوجوانان را تحت شعاع قرار دهد پرخاشگری است. پرخاشگری می تواند عوارض جسمی، روانی و اجتماعی فراوانی مانند: تصویر ذهنی منفی در میان همسالان و آموزگاران، طرد از سوی همسالان، افت تحصیلی، مصرف مواد، مشکلات ارتباطی با خانواده و بزهکاری را درپ ی داشته باشد، همچنین به دلیل افزایش روز افزون پرخاشگری و صدمات اجتماعی مربوط بدان در جامعه این مطالعه سعی داشت لزوم توجه به آموزش را در پیشگیری از پرخاشگری نوجوانان تبیین کند. روش کار: مطالعه حاضر مروری بوده و با استفاده از بانک های اطلاعاتی و موتورهای جست وجوی علمی نظیر PubMed ، ProQuest ، SCOPUS ، Elsevier و واژه های کلیدی پرخاشگری ، نوجوان و آموزش مقالات با طراحی های مقطعی، کوهورت، کارآزمایی بالینی و مرور سیستماتیک انتخاب شدند. همچنین مقالات فارسی با استفاده از بانک های اطلاعاتی IRANMEDEX ، MEDLIB و نیز جست و جوی مقالات از سایت های مجلات علمی پژوهشی داخلی انتخاب شدند . بازه زمانی مقالات مورد استفاده از سال 1995 تا سال 2017 میلادی بود. یافته ها: بر اساس شواهد پژوهشی، آموزش مولفه های مدیریت خشم برکاهش پرخاشگری دانش آموزان موثر است، بنابرین آموزش مهارت های کارآمد برای مدیریت پرخاشگری از جمله مسایل مهمی است که باید در دوره نوجوانی بیشتر بدان توجه شود. یافته های تعدادی از مطالعات حاکی از اثر بخشی برنامه آموزشی در کاهش پرخاشگری بوده است که ارایه آموزش های زود هنگام به دانش آموزان باعث افزایش توانایی و کنترل آنها برای برقراری روابط سالم و مثبت باشد. نتیجه گیری: پرخاشگری به دلیل تبعات زیان آوری که می تواند در دوران نوجوانی داشته باشد نیازمند طراحی مداخلات آموزشی مناسب برای پیشگیری و درمان آن می باشد، بنابرین هر گونه آموزش وآگاه سازی از طریق در اختیار گذاشتن اطلاعات موثر پیرامون پرخاشگری می تواند نگرش نوجوان را در ابعاد مختلف شناختی، عاطفی و رفتاری تغییر دهد.

Keywords:

آموزش , پرخاشگری , نوجوان