تبیین تجارب زنان مبتلا به دیابت نوع 2 در زمینه موانع انجام پیاده روی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: دیابت یکی از چالش های عمده بهداشتی در حال افزایش در سراسر جهان می باشد. مزمن بودن دیابت و عوارض بالقوه این بیماری اغلب باعث کاهش کیفیت زندگی می شود که نیازمند شناخت راهکارهایی آسان جهت تخفیف علایم آن می باشد. یکی از این راهکارها، انجام فعالیت بدنی مانند پیاده روی است. پیاده روی ساده ورزشی ارزنده است که می تواند در زندگی روزانه افراد دیابتی آمیخته شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین تجارب زنان مبتلا به دیابت نوع 4 در زمینه موانع انجام پیاده روی انجام شد. روش کار: این تحقیق، یک مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوی هدایت شده می باشد. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته فردی و مصاحبه گروهی استفاده شده است. مصاحبه ها بر اساس راهنمای مصاحبه انجام شد. مشارکت کنندگان زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بودند که به مرکز دیابت شهر کرمان مراجعه کرده بودند. پس از انجام 17 مصاحبه با مشارکت کنندگان داده ها به اشباع رسید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش لاندمن و گرانهایم استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 8/6±46/94 سال بود. تبیین تجارب زنان مبتلا به دیابت نوع 2 منتهی به استخراج 12 زیرطبقه شامل (مشکلات جسمی، مشکلات مربوط به عدم تعادل قند خون، مشغله زندگی، وسیله نقلیه فردی، نداشتن وقت و زمان، نداشتن حوصله، فراهم نبودن امکانات مناسب، نداشتن علاقه و رغبت، عدم حمایت خانوادگی، نبود فضای امن و مناسب، تنبلی فرد، هوای نامساعد) گردید که مهمترین موانع انجام پیاده روی در زنان بود. نتیجه گیری : با توجه به نتایج مطالعه حاضر شناسایی موانع انجام پیاده روی که ورزشی آسان و راحت برای زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد می تواند در رفع موانع بیماران و توانمندی آنان جهت انجام پیاده روی اثربخش باشد.

Keywords:

دیابت نوع 2 , موانع , پیاده روی , زنان , تحقیق کیفی