بررسی ارتباط بین خودکارآمدی رفتار غذایی و نگرش به حذف وعده های غذایی اصلی در زنان دارای اضافه وزن و چاقی شهر ارومیه

مقدمه: توجه به وعده های غذایی و تامین مواد مغذی مورد نیاز، پیش نیاز سلامت انسان محسوب شده و نقشی حفاظتی در برابر بروز بسیاری از بیماری های مزمن در آینده خواهد داشت. عملکرد موثر در این زمینه، نیازمند حضور فاکتوری تعیین کننده در افراد، تحت عنوان خودکارآمدی داشته که به عنوان عامل تعیین جهت، شدت و پایداری رفتار درنظرگرفته می شود. دراین راستا، پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و نگرش به حذف وعده های غذایی اصلی در زنان دارای اضافه وزن یا چاقی شهر ارومیه انجام شد. روش کار: مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر بر روی 124 نفر از زنان تحت پوشش مراکز بهداشتی شهری ارومیه انجام شد. دو مرکز بهداشت به صورت خوشه ای انتخاب و نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، خودکارآمدی و مصرف وعده های غذایی انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری 0/05 انجام گردید. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که 45/3% از زنان بین 35-25 سال سن دارند و از نظر شاخص توده بدنی، 67/9، زنان دارای اضافه وزن و 32/1% مبتلا به چاقی هستند. تحلیل رگرسیون بیانگر ارتباط معنی دار بین نمره ی خودکارآمدی و حذف یکی از وعده های اصلی غذایی بود همچنین مولفه خودکارآمدی به ترتیب 17/81% و 18/37% از پراکندگی مشاهده شده در متغیر حذف وعده های غذایی صبحانه و شام را پیش بینی نمود و ارتباط میان نمره خودکارآمدی و مصرف وعده های اصلی غذایی در زنان مثبت و معنی دار بود ( p<0/001, r=0/64 ). نتیجه گیری: خودکارآمدی در بین سازه های روانشناختی به عنوان یک عامل پیش بینی کننده موثر رفتار شناخته می شود بنابراین طبق نتایج مطالعه، میزان حضور این سازه در افراد و قابلیت به کارگیری آن می تواند در پیروی از یک رژیم غذایی سالم مفید بوده و تاثیری پیشگیری کننده در زمینه حذف یکی از وعده های اصلی غذایی که در رژیم های غذایی اشتباه رایج است را دارا باشد.

Keywords:

خودکارآمدی , وعده غذایی , زنان , اضافه وزن , چاقی