بررسی برخی نشانگرهای فرایندی کیفیت خدمات اورژانس بیمارستانی در مصدومین حوادث ترافیکی مجتمع بیمارستانی امام خمینی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 358

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC11_439

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1397

Abstract:

زمینه و هدف : در جهان هر سال 2/1 میلیون نفر در اثر حوادث جاده ای کشته و بیش از 50 میلیون نفر مجروح یا ناتوان می گردند. راه ورود مصدومین حوادث ترافیکی به بیمارستان برای دریافت مراقبت بخش اورژانس می باشد. پایین بودن کیفیت مراقبت های ارایه شده در این بخش موجب کاهش رضایت بیمار، افزایش مرگ و میر و معلولیت ها می گردد. بنابر این برآن شدیم کیفیت را از منظر فرایند مراقبت های ارایه شده بخش اورژانس براساس نشانگرهایی برگرفته از نشانگرهای سنجش کیفیت خدمات بخش اورژانس AHRQ در مصدومین حوادث ترافیکی مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) بسنجیم. مواد و روش ها : جامعه پژوهش در این مطالعه مصدومین حوادث ترافیکی مراجعه کننده به اورژانس مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) می باشد. با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران تعداد 147 نفر به عنوان نمونه محاسبه شد. نشانگرهای موردنظر از نشانگرهای AHRQ که ابعاد کیفیت ( اثربخشی، به هنگام بودن، ایمنی، کارایی، بیمار محور بودن) را می سنجد و پایایی و روایی آن در مطالعه رومانو به اثبات رسید با کمی تغییرات استخراج شده اند. یافته ها در نرم افزار spss18 وارد شد و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری تحلیل شد. نتایج : بر اساس یافته های پژوهش میانگین زمان کنترل خونریزی خارجی حدود سه دقیقه به دست آمد. میانگین زمان شروع ارزیابی اولیه در سطح تریاژ 1 تمامی بیماران بدون وقفه، در سطح 2 تریاژ 6.185 ، در سطح 3 تریاژ 22.86 ، سطح 4 تریاژ 71 دقیقه نشان از موفقیت این شاخص داشت. اما در خصوص سطح 5 تریاژ با توجه به استاندارد 240 دقیقه، میانگین 648 دقیقه بدست آمد که با توجه به فاصله زمانی بسیار زیاد با استاندارد، عدم موفقیت این شاخص بسیار واضح است. برای 100 درصد بیماران دارای مشکلات شکمی سونوگرافی سریع انجام شده بود. 100 درصد لوله گذاری ها بصورت صحیح برای بیماران انجام شده بود. 96/49 درصد از بیماران دستور تجویز مسکن داشتند. نتیجه گیری: در بعد بیمار محور بودن که با شاخص میانگین زمان ورود تا شروع ارزیابی اولیه سنجیده شد، در 2 سطح تریاژ عملکرد مناسب و در سطح 9 تریاژ با فاصله بسیار زیاد از استاندارد، وضعیت نامناسبی را دارا بود که با درنظر گرفتن وضعیت غیراورژانسی این بیماران خطری سلامت آنها را تهدید نمی کند. در شاخص کنترل درد دارویی هم عدم موفقیت در دستیابی به استاندارد نشان داده شد. با توجه به اهمیت مدیریت و کنترل درد در بیماران اورژانسی، بیمارستان نیاز به اصلاح فرآیند های کنترل درد دارد.

Authors

سیما مرزبان

استادیار مدیریت بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

سیدحسین سیدحسینی داورانی

استادیار طب اورژانس، بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، تهران، ایران

عباس دانش کهن

استادیار مدیریت بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

مرضیه نجفی

دانشجوی دکتری مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، تهران، ایران