امکان سنجی تغذیه مصنوعی در محدوده دشت مهران با استفاده از تکنیک های RS&GIS

بهره برداری بی رویه از سفره های آب زیرزمینی در سال های اخیر باعث افت شدید سطح آب زیرزمینی در دشت های کشور گردیده است. تغذیه مصنوعی آبخوان ها در پهنه مخروط افکنه ها و دشت های درشت دانه راهکاری است که در خیلی از مناطق کشور قابل انجام می باشد. در این روش با نفوذ سیلاب به درون آبخوان علاوه بر افزایش حجم مخزن از روند شدید افت سطح آب زیرزمینی نیز جلوگیری می گردد. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق محدوده دشت مهران با 314 کیلومتر مربع در نواحی غربی استان ایلام می باشد. که با پردازش تصاویر ماهواره ای، بازدیدهای میدانی و انطباق نقشه های کاربری اراضی محدوده دشت مورد نظر جهت مطالعه مشخص گردید. سپس با انتخاب عوامل تاثیرگذار در مکان یابی مناطق مناسب تغذیه مصنوعی به روش پخش سیلاب از قبیل شیب، نفوذپذیری، ضخامت غیر اشباع، فاصله از رودخانه، پوشش گیاهی و کاربری اراضی برای هر کدام از این عوامل موثر در محیط GIS نقشه تهیه گردید، و سپس این نقشه ها در محیط GIS آماده سازی و وزن دهی شدند با استفاده از توابع تحلیلی GIS لایه های اطلاعاتی استخراج شده با یکدیگر تلفیق و ترکیب شدند. مدلی که در این تحقیق جهت تلفیق نقشه های معیار مورد استفاده قرار گرفته است، مدل همپوشانی شاخص وزنی می باشد. باتوجه به نتایج مدل مناطق دارای پتانسیل تغذیه مصنوعی مناسب ،متوسط ، نامناسب و بسیار نامناسب مشخص گردید. بر اساس این مدل و نقشه زونبندی تهیه شده نواحی شرق از منطقه مورد مطالعه دارای پتانسیل بالای تغذیه مصنوعی بوده و مناطق غربی دشت منطبق بر مناطق نامناسب و بسیار نامناسب می باشد.

Keywords:

تغذیه مصنوعی , پخش سیلاب , دشت مهران , مدل همپوشانی شاخص وزنی