بررسی تطبیقی نقوش تزیینی گیاهی به کار رفته در شاهنامه بایسنقری و مسجد گوهر شاد مشهد

در دوران تیموریان استفاده از نقوش تزیینی نه تنها در کتاب آرایی بلکه در تزیینات وابسته به معماری چون کاشی کاری نیز رو به کمال نهاد. شاهنامه بایسنقری نمونه فاخر کتاب آرایی تیموری است که دارای نقوش تزیینی فراوان و همواره مورد توجه پژوهشگران می باشد. این نقوش تزیینی خواسته یا ناخواسته در تزیینات معماری نیز راه پیدا کرده اند. از سوی دیگر جلوه هنر معماری ایران پس از اسلام در مساجد پدیدار گشت و مسجد گوهرشاد به عنوان یکی از مهم ترین و شاخص ترین مساجد دوره تیموری، از تزیینات معماری فراوانی بهره برد. این مقاله، که به روش توصیفی و تطبیقی انجام گردید، می کوشد تا ضمن بررسی و شناخت آرایه های تزیینی گیاهی به کار رفته در شاهنامه بایسنقری، میزان و کیفیت به کار گیری این آرایه های تزیینی در تزیینات معماری مسجد گوهرشاد، نمونه شاخص معماری عصر تیموری را مورد بررسی و تطبیق قرار دهد. نتایج بررسی و تطبیق نقوش تزیینی به کار رفته در این دو شاخص هنری عصر تیمور نشان می دهد که در استفاده از نقوش تزیینی گیاهی در شاهنامه بایسنقری و مسجد گوهرشاد نوعی یکپارچگی و اشتراک به چشم می خورد.

Keywords:

دوره تیموری , شاهنامه بایسنقری , مسجد گوهرشاد , نقوش تزیینی گیاهی