محبوبه زارعی

پوشش، نخستین نماد فطری انسان بر روی زمین بوده است. از همان آغاز آفرینش بشر، زن و مرد کوشیدند تا به هر شیوه ممکن، خود را بپوشانند، بدون اینکه پیش تر در این زمینه آموزش دیده باشند. پوشش زن از احکام مشترک میان همه ادیان ابراهیمی ( یهودیت، مسیحیت و اسلام ) است که هر کدام جداگانه اهمیت و جایگاه آن را مورد تاکید قرار داده اند؛ ادیان و ایرانیان پیش از اسلام به مسیله پوشش توجه کرده اند و اسلام نیز که منطبق بر فطرت بشر است، اهمیت بسیاری برای آنان قایل شده است. در این میان، پوشش زن به دلیل حساسیت و نقش مهم آن در تامین امنیت، سلامت روحی و جسمی او و سلامت جامعه اسلامی، و حفظ دستاورد های انقلاب جایگاه ویژه ای دارد. امروزه دشمنان قسم خورده ایران و انقلاب با شناخت جایگاه واقعی حجاب و چادر به عنوان پوشش کامل زن در فرهنگ ایرانی و اسلامی با زیر سوال بردن آن بعنوان یک پوشش وارداتی از اعراب بویژه خلفای بنی عباس به ایران، دختران جوان بویژه دانشجویان دختر را ترغیب به ترک این پوشش نموده و با ایجاد حساسیت ملی گرایانه احساسات جوانان را مورد هجمه قرار داده، تا بقبولانند که زنان حجاب نهآزادانه، که از روی اجبار پذیرفته اند. در این مقاله سعی شده است در راستای شبهه زدایی از این تصور غلط و روشن نمودن جایگاه واقعی حجاب و پوشش در ایران از دوران پیش از اسلام تا عصر حاضر و اینکه پوشش چادر، عنصری ایرانی می باشد که همچون هدیه ای فرهنگی به فرهنگ دیگر ملل بویژه کشورهای همسایه به ارمغان فرستاده شده و هر زن و دختر ایرانی با بکار بردن این پوشش علاوه بر تاکید بر ملیت ایرانی بر اسلامی بودن خود نیز پافشاری نموده و با گسترش این نحوه پوشش بیش از پیش در اسلامی کردن جامعه کوشا خواهند بود.

ادیان، ایران باستان، حجاب، زن