سید حسین حسینی بجدنی - دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
محمد طالبی - دانشجوی کارشناسی رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه علوم قرآنی سبزوار
محمد حسینی پور - دانشجوی کارشناسی رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه علوم قرآنی سبزوار

از آغاز آفرینش انسان، دین به عنوان شاهراه هدایت بشر در جهت رسیدن به کمال و سعادت معرفی گردیده است. از این رو و بنا به شهادت تاریخ، آدمی در هیچ دوره ای از این عنصر حیات بخش، جهت دهنده و معناکننده زندگی بی نیاز نبوده است. اما پس از رنسانس و در نتیجه دگرگونی در روش های علمی، احساس نیاز به دین دستخوش دگرگونی قرار گرفت؛ تا آنجا که عقل ستیز و ضد علم بودن برخی آموزه های کتاب مقدس، پار های نابسامانی های سیاسی و فرهنگی و همچنین برخی کن شهای منفعت طلبانه ارباب کلیسا سبب پیدایش اندیشه سکولار گردید. دین از نگاه پیروان این اندیشه، مخل آزادی و مانع پیشرفت دانش شمار می شود. از اینرو، اینان بر این باورند، که دین نهایتا به گستره امور فردی اختصاص داشته، اما این دانش است که جامعه ساز بوده و شوون آن را پیش می برد. بدین قرار به جداسازى عرصه جامعه از گستره نفوذ و حاکمیت خداوند رای می دهند. در حالی که از دیدگاه اسلام، شکل گیری جامع های سالم و انسا نساز تنها از رهیافت نهادینه شدن آموزه های دینی میسور می باشد. این نوشتار می کوشد با رویکردی تحلیلی – توصیفی، از پی بیان مبانی اندیشه سکولاریسم، به نقد و بررسی آن از دیدگاه قرآن کریم بپردازد. از این رو، بر این نکته پا می فشارد، که دین اسلام نه تنها با علم و دانش مخالف نیست؛ بلکه اساسا بر موضوعاتی چون اهمیت و جایگاه علم و عالم، ارزش تعقل و تفکر، فعالیت علمی و... تاکید کرده و کارآمدی این عناصر را در رشد و توسعه اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و مذهبی جامعه اذعان می نماید. قرآن کریم با استدلال بر براهینی چون هماهنگی قرآن و عقل ، هماهنگی قرآن و علم ، نیازمندی انسان به خداوند و... بر حقانیت و راستین بودن دین اسلام صحه گذاشته و از این رهیافت بر مشی سکولاریسم خط بطلان می کشد.

دین، اسلام، سکولار، سکولاریسم، علم، حکومت، سیاست