سنجش و تحلیل تنوع فرهنگی اجتماعی در استان های ایران

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 434

This Paper With 29 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GAHR-1-1_003

تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1397

Abstract:

تنوع فرهنگی جلوه ای است از زیبایی های خلقت و نشانه ای از آیات خداوند. اخیرا طیف وسیعی از مطالعات همچون شهر خلاق و طبقه خلاق بر نقش تنوع فرهنگی در رشد اقتصادی و افزایش خلاقیت و نوآوری تاکید کرده اند. به علاوه سازمان هایی همچون یونسکو با انتشار اعلامیه جهانی تنوع فرهنگی و سازمان آیسکو با مصوب نمودن بیانیه تنوع فرهنگی اسلامی ، ضمن به رسمیت شناختن همه فرهنگ ها بر نقش محوری فرهنگ و تنوع فرهنگی تاکید کرده اند. با توجه به نقش محوری تنوع فرهنگی اجتماعی، این تحقیق در پی آن است تا برای نخستین بار تنوع فرهنگی اجتماعی را در سطح استان های ایران مورد سنجش و تحلیل قرار دهد. برای سنجش تنوع فرهنگی اجتماعی از شاخص تنوع شانون و برای تحلیل فضایی آن از شاخص های موران جهانیف موران محلی انسلین و تحلیل لکه های داغ در نرم افزار GIS استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که استان های ایران در شاخص ترکیبی تنوع فرهنگی اجتماعی در 5 طیف بسیار متنوع متنوع، نسبتا متنوع، تنوع پایین و همگن قر ار می گیرند به طوری که استان های قم، البرز و تهران در طیف بسیار متنوع و استان های کردستان آذربایجان شرقیف اردبیل و زنجان در طیف همگن قرار می گیرند و بقیه استان ها در سایر طیف ها پراکنده می شوند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل فضایی آماره موران جهانی نشان می دهد تنوع فرهنگی – اجتماعی به صورت خوشه ای پراکنده شده است. به علاوه یافته های تحلیل مورا ن محلی انسلین موید این مطلب است که در زمینه شاخص ترکیبی تنوع فرهنگی اجتماعی 4 استان البرز، تهران قم و اصفهان با هم یک خوشه بالا HH را می دهند که علاوه بر اینکه خود دارای بالاترین مقدار تنوع فرهنگی اجتماعی در بستر ایران هستند بلکه همسایگان آن ها نیز از تنوع فرهنگی اجتماعی بالایی برخوردارند. در مقابل استان آذربایجان شرقی و اردبیل با هم و استان کردستان به تنهایی کمی پایین تر از آن ها تشکیل یک خوشه پایین LL را می دهند و از پایین بودن مقدار تنوع فر هنگی اجتماعی خود و استان های هم جوار خود خبر می دهند.

Authors

باقر فتوحی مهربانی

دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران ایران

حسین حاتمی نزاد

دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا و دانشگاه تهران ایران