سعدی صالحی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه پیام نور ایران
پرستو لطفی - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زنجان ایران
مهدی ویسی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور ایران

به کارگیری معیارها و روش های کمی جهت سطح بندی سکونتگاه ها در سیستم فضایی مناطق از سوی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی شده از سوی دیگر معیاری جهت تلاش در راستای کاهش فقر و نابرابری های موجود میان آن ها محسوب می گردد، این تحقیق به بررسی و سنجش شاخص های توسعه انسانی در دهستان های شهرستان کامیاران واقع در استان کردستان براساس شاخص های آموزشی، فرهنگی و ورزشی و سیاسی اداری، برق، گاز، اب و بهداشت و درمان، مخابرات و ارتباطات پرداخته شد، روش انجام تحقیق حاضر توصیفی تحلیلی است گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفته، مدل مورد استفاده در این تحقیق مدل رتبه اندازه است که برای سنجش میزان تعدیل فضایی بین توزیع خدمات و جمعیت در دهستان این شهرستان براساس آمار 1390 و 1395 پرداخته شده براساس امار 1390 R برابر 0.5 می باشد که تعادل فضایی بین خدمات و جمعیت در دهستان های شهرستان کامیاران وجود ندارد.

شاخص توسعه انسانی، مدل رتبه اندازه، شهرستان کامیاران