نقش تعیین کننده مدیریت دانش در پویایی سازمان ها و مراکز آموزشی

هدف از نگارش این مقاله بررسی نقش تعیین کننده مدیریت دانش1 در پویایی سازمانها ومراکز آموزشی میباشد. مدیریت دانش به عنوان رویکردی نو در علم مدیریت که شامل خلق، کسب، ذخیره سازی، انتشار، به اشتراک گذاری و بکار گیری دانش است . نظام های آموزشی میتوانند در استقرار مدیریت دانش نقش اصلی را بازی کنند، زیرا سازمانها ومراکز آموزشی ودرراس آن، آموزش و پرورش با استفاده از فرآیندهای مدیریت دانش قادر خواهند بود تا انسانهایی غنی از دانش را تربیت کنند، زیرا رابطه نزدیکی بین روشهای یادگیری و خلق دانش وجود دارد و از این طریق می توانند نیازهای خود را از حیث اطلاعات شناسایی و به اشتراک گذاشته و به دقت تعریف نمایند. دانش دارایی واقعی سازمانهایی است که برای حضور موفق در عرصهی رقابت جهانی و یکپارچگی سیستمها، ارزشها و منابع سازمانی خود تلاش میکنند . دانش به عنوان محرکی مهم در فرایند خلاقیت و نوآوری، نقش مهمی را به عنوان یک منبع سازمانی و عامل موفقیت در سازمان ایفا میکند. مدیریت دانش به الگوهای تعامل میان فن آوریها، فنون و افراد شکل میبخشد. امروزه پیچیدگی عوامل و شاخصهای موثر در توسعه سازمانها و مراکز آموزشی به حدی است که کارشناسان در تعیین یک الگوی مشخص برای بررسی توسعه در یک سازمان دانش مدار عاجزند از این رو میتوان با تلفیق عوامل زیرساختی مفاهیمی چون مدیریت اطلاعات ومدیریت دانش به مفهوم گسترده و واحدی موسوم به توسعه پایدار دست یافت در این بین تاثیر و نقش شاخصهای آموزشی در توسعه پایدار بسیار مهم و اساسی است. این مقاله که ابزارجمع آوری اطلاعات آن به روش کتابخانه ای است به روش توصیفی تحلیلی به بررسی مدیریت دانش در سازمانها و مراکز آموزشی و مدارس می پردازد وسعی شده است ابتدامفاهیم مربوط به مدیریت دانش و ویژگیهای آن بیان گردد. درادامه مدلهای مدیریت دانش واستراتژی های آن و نکات مهم در موفقیت بهره گیری از مدیریت دانش موردبحث وبررسی قرارمی گیرند.

Keywords:

مدیریت دانش , استراتژی های مدیریت دانش , سازمانها و مراکز آموزشی , مدلهای مدیریت دانش