محمدصالح افشارپور - کارشناسی رشته ی معماری موسسه آموزش عالی اشراق بجنورد. ایران

مفهوم پایداری که اولین بار توسط Brudlard Report تعریف شد، در سال 1989 توسط کمیسیون توسعه و محیط زیست سازمان ملل منتشر شد، مرکز توجه بسیاری از مطالعات و آزمایشات قرار گرفته است. سازگاری سیاست های انرژی و محیط زیستی حامی توسعه اقتصادی که زندگی طبیعی را تهدید نکند، در جوامع بین المللی تشکیلات و دولتها وموسسات و سازمانهای تجاری جهانی و غیردولتی و سایر سهامداران اجبارا باید به همین نحو عمل شود. ساختمانهای هوشمند و دوستدار محیط نتیجه سیاستهای محیط زیست پایدار در بخش ساختمان هستند که مسیول مصرف منابع طبیعی و آلودگی محیط زیست هستند. ساختمان های پایدار که به آنها ساختمانهای هوشمند یا ساختمانهای سبز گفته میشود، ساختمانهای Hi-tech ی هستند که از سیستم های کنترلی و اتوماسیون استفاده میکنند. برای این نوع طراحی ساختمان، سهامداران مانند معماران، مهندسان، معماران مناظر طبیعی نما، تولیدکنندگان محصولات، مشاوران انرژی، مدیران پروژه، کاربران ساختمان و مدیران محلی همگی با هم کار میکنند. شناسایی تهدیدها و فرصت های بالقوه به دنبال این فناوریها، انتخاب ظرفیت های فناوری مناسب برای شرکت و صنعت، اکتساب این فناوریها از شرکت های داخلی یا خارجی و استفاده از آنها برای مدیریت راهبردی فناوری لازم است. شرکتهایی که روی تحقیق و توسعه در صنعت ساختمان آینده جهان با استفاده از مدیریت فناوری راهبردی سرمایه گذاری میکنند و میتوانند کاری کنند که توان آن در بازار جهانی رقابت کند؛ می توانند برای خودشان جایی در بازار جهانی بیابند.

پایداری، ساختمان سبز، مدیریت فناوری، صنعت ساختمان، نوآوری، تحقیق و توسعه