ارزیابی رفتارهای پیرازبانی در افراد مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک شدید و همتایان سالم

آسیب مغزی تروماتیک یکی از انواع آسیب های مغزی اکتسابی است. افراد مبتلا به این نوع آسیب مغزی اغلب در مهارتهای ارتباط اجتماعی آسیب دیده هستند. یکی از نمودهای شکست در ارتباط اجتماعی، وجود نقص یا آسیب در سطح رفتارهای پیرازبانی است که آسیب دیدگی فرد در این سطح بر ارتباط وی با همکاران تاثیر سوء برجای می گذارد. با توجه به اهمیت بررسی رفتارهای پیرازبانی و وجود خط پژوهشی در این زمینه، هدف از انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی بررسی رفتارهای پیرازبانی در تعامل خودانگیخته با 4 مرد بزرگسال مبتلا به آسیب مغزی تروماتیک و 4 مرد بزرگسال سالم بود. هر دو گروه براساس سن و تعداد سال های تحصیلات همگن شدند. این پژوهش از نظر زمانی، مقطعی و به لحاظ ماهیت کاربردی است و رفتارهای پیرازبانی مورد بررسی در آن عبارت است از: وضوح گفتار، نوای گفتار، شدت صوت، زیر و بمی صوت و روانی گفتار. تحلیل داده ها براساس آزمون ناپارامتری یو من ویتنی نشان داد بین افراد بیمار و سالم در همه رفتارهای پیرازبانی بررسی شده صرف نظر از نوع رفتار، تفاوت معنادار وجود داشت. با در نظر داشتن تک تک متغیرهای پیرازبانی، یافته ها نشان داد بین عملکرد گروه بیمار و سالم در شدت صوت، زیر و بمی و نوای گفتار تفاوت معنادار وجود داشت و در وضوح گفتاروروانی گفتارتفاوت معناداری بین عملکرد گروه بیماروسالم مشاهده نشد باوجود نبود تفاوت معناداربین دوگروه دردورفتاریادشده میانگین عملکرد افرادسالم دراین رفتارها بیشتر ازمیانگین عملکرد افرادبیماربود نتیجه کلی حاصل ازانجام پژوهش این بود که رفتارپیرازبانی درافرادمبتلا به آسیب مغزی تروماتیک آسیب دیده بودند و درکنارتوجه به سایراختلالات رفتاری هیجانی و زبانی باید به ابعادپیرازبانی ارتباط دراین افرادبه ویژه درسطح آسیب مغزی شدید توجه داشت و ابتدا این رفتارها رادرآن ها اسیب شناسی کرد وسپس نسبت به درمان آسیبهای پیرازبانی افدام کرد

Keywords:

آسیب مغزی تروماتیک شدید , ارتباط , رفتارهای پیرازبانی