فرشید دیلمقانی - دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)
محمدعلی قاسمی ترکی - استادیار دانشگاه بوعلی سینا

پرسش از کیستی و هویت افراد و ملتها یکی از دغدغه های فکری بشر در طول تاریخ به شمار می رود. روشنفکران ایرانینیز به عنوان نخستین قشر از جامعه ایرانی که در قالب های گوناگون و از زوایای متفاوت با این پرسش مواجه بوده وپاسخ های متفاوتی به آن دادهاند. این که هویت ملی ایرانی چیست از چه ارکانی تشکیل شده چه عواملی سبب پیدایشبحران هویت و ضرورت سیاست گذاری هویتی در ایران بوده پاسخ روشنفکران دهه 1320 تا 1332 به این بحران وضرورت ها چه بوده است پرسش ها و دغدغه هایی است که این نوشتار درصدد تبیین آن است تا از این طریق بستریبرای شناخت جریان ها و سیاست های هویتی دوره مذکور را فراهم نماید. پژوهش حاضر با روش توصیفی– تحلیلی بارویکردی تاریخی و بهره گیری از ابزار کتابخانه ای و اینترنتی سعی در تبیین ضرورت های سیاست گذاری هویت ملی ازمنظر روشنفکران دوره 1320 تا 1332 را دارد. فرضیه اصلی پژوهش حاضر عبارتست از گفتمان هویت ملی روشنفکراندر این دوره، تحت تاثیر شرایط، نسبت به گفتمان های نسل های قبلی روشنفکری ایران، تغییراتی در زمینه نحوه تعامل بادین، بیگانه و نژاد و... داشته است.

هویت ملی، سیاست گذار هویتی، ایران، ناسیونالیسم، روشنفکر