هویت های غیرمنعطف، عمده بنیان نظری تعارضات انقلاب اسلامی و دولت اسراییل در عصر ارتباطات

در فرآیند برساخته شدن هویت (دگرسازی) عواملی باعث میشوند که خطوط مرزی هویت با دیگری به خشونتگرایش پیدا کند. این پژوهش تلاش می کند تا نسبت میان فرآیند هویت یابی و چگونگی ظهور خشونت در دوران معاصررا در خصوص تقابل های انقلاب اسلامی و اسراییل مورد بررسی قرار دهد. این مقاله مدعی است که ظهور افراطی گری را باید در نسبت با دو عامل مرزهای هویتی و رسمیت یا اعتبار هویتی در عصر ارتباطات جستجو نمود. آن گونه که از دلایل بنیادین ظهور خشونت، نوع تعریف مرزهای هویتی در ارتباط با دیگر ی است. به عبارتی هر قدر میان ما و دیگری در سطح نظری اشتراکات بالقوهی هویتی کمتر لحاظ شود، احتمال بروز خشونت بیشتر می شود. گروه های رادیکال در روابط ارتباطی خویش، آن دسته از تعاریف هویتی را مدنظر قرار می دهند که حداقل اشتراکات بادیگران را نداشته باشد. یافته های این پژوهش گویای آن است که از آن جا که هویت برساخته، به شرایط زمانی و مکانیبستگی دارد؛ به نظر می رسد، بین تعاریف مختلفی که از هویت وجود دارد باید به تعریفی بسنده کرد که با وجود معرفی دیگر ی برای ایجاد هویت ، همواره دریچه هایی برای پیدا کردن اشتراکات هویتی را نیز در نظر داشته باشد.

Keywords:

هویت , انقلاب اسلامی , شناسایی , اسراییل , خشونت , افراط گرایی