سمیه آزرمی - کارشناس ارشد پرستاری، مربی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه پرستاری نظامی
زهرا فارسی - دکترای تخصصی پرستاری، استادیار، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه داخلی- جراحی
سیده اعظم سجادی - کارشناس ارشد پرستاری، مربی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه داخلی- جراحی

مقدمه: هرگونه نقص در اعضای بدن نه تنها یک آسیب جسمی محسوب می شود، بلکه آسیب های اجتماعی و روانی-احساسی را نیز به دنبال دارد و می تواند جنبه های مختلف زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از الگوهای کاربردی وموثر در پرستاری که به طور خاص به موضوع سازگاری توجه کرده، الگوی سازگاری روی است. هدف از تدوین این مقالهمعرفی نقش پرستاردر سازگاری جانبازان قطع عضو با استفاده از این الگو می باشد.مواد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری می باشد که بر پایه اطلاعات جمع آوری شده از جستجوی منابع اینترنتی ومطالعات کتابخانه ای 2014-2000 سال های تدوین گردیده است. یافته ها: مدل سازگاری روی، یک چهارچوب مفید جهت ارایه مراقبت پرستاری به بیماران در مراحل حاد، مزمن و انتهاییبیماری می باشد. نتایج بیشتر مطالعات، بیانگر بهبود فعالیت های پرستاری، تمرکز، سازماندهی و هدایت افکار و اعمالپرستاران در مراقبت از بیماران مزمن و افزایش پاسخ های سازگار در بیماران و به دنبال آن افزایش سازگاری، پس ازمداخلات پرستاری بوده است.بحث و نتیجه گیری: الگوی سازگاری روی، بر ارتقاء سازگاری متمرکز گردیده و سهم قابل توجهی در سلامتی و ارتقاءکیفیت زندگی بیماران دارد. بیش تر نتایج پژوهش های انجام شده، حاکی از آن است که الگوی سازگاری روی، می تواندچارچوبی مناسب در بررسی، مراقبت و انجام مداخلات و درنهایت کنترل بیماری های مزمن و افزایش میزان سازگاری دربیماران ازجمله گروه های مختلف جانبازان باشد.

الگوی سازگاری روی، پرستار، جانباز