مجتبی آهنگری - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری
زهرا فارسی - دکتری تخصصی پرستاری، دانشیار، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه بهداشت جامعه
فهیمه دادگری - کارشناس ارشد پرستاری، مربی، ایران، تهران، دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری، گروه روان پرستاری

مقدمه: تغذیه یک نیاز اصلی بشر و یک چالش بزرگ در بخش های ویژه است و می تواند عامل خطرزا در ابتلا به عفونتباشد و کمبود آن یا سوء تغذیه با عوارض متعددی همراه خواهد بود. در بیماران بخش های ویژه حمایت تغذیه ای معمولابه صورت گاواژ است که با عوارض متعددی مانند آسپیراسیون همراه است.هدف: هدف کلی این مطالعه مقایسه دو روش تغذیه بلوس و متناوب بر میزان آسپیراسیون بیماران مبتلا به سپسیسبستری در بخ شهای مراقبت ویژه می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی سه سو کور بوده که به مدت سه روز روی 60 بیمار مبتلابه سپسیس بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان چمران تهران در سال 1394-95 انجام شد. بیماران در سه گروه بلوس، متناوب و کنترل جای گرفتند که در هرگروه بیست بیمار مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی آسپیراسیونتنفسی محلول متیلن بلو به محلول غذایی اضافه شد و هنگام ساکشن لوله تنفسی، ترشحات ریوی از نظر وجود رنگ آبیمتیلن بلو مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از آزمون کروسکال والیس بیا نگر عدم وجود تفاوت معنی دار در بین سه گروه از نظر تعداد دفعات آسپیراسیون در روزهای اول، دوم و سوم (P> 0/05) بود. همچنین آزمون فریدمن و کوکران هم نشان دادند که در آسپیراسیون تنفسی بیماران در سه روز متوالی تغییر معنی دار آماری ایجاد نشد (P> 0/05).بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد هیچ تفاوت معنی داری از نظر میزان آسپیراسیون در سه گروه با رو شهایتغذیه ای بولوس، متناوب و متداول (کنترل) مشاهده نشد. انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بالاتر و دوره زمانی طولانی ترپیشنهاد می شود.

آسپیراسیون، بخش مراقبت ویژه، تغذیه بلوس، تغذیه متناوب، سپسیس