سیدناصح سجادی - دانشجوی دکتری گرانش و کیهان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی

می دانیم ما در سیاره ای زندگی می کنیم که متعلق به منظومه شمسی است. سیارات منظومه شمسی به ترتیب فاصله شان از خورشید: عطارد، ناهید، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون هستند. این مجموعه به همراه دنباله دارها، شهاب سنگ ها، مواد میان ستاره ای و ... تحت تاثیر خورشید هستند. خورشید به عنوان بزرگترین جرم این مجموعه، میدان گرانشی ایجاد می کند و به کمک آن سیارات را در اطراف خود نگه می دارد و باعث می شود که این اجرام در مدارهای بیضی شکل به دور آن گردش کنند. از منظومه شمسی که خارج می شویم می بینیم که منظومه شمسی مادر لبه بیرونی کهکشان راه شیری قرار دارد که به همراه تعداد زیادی ستاره به صورت نظم خاصی (قرص مانند) حول مرکز گنبدی شکل کهکشان توزیع شده اند.