شهرام خداکرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه تهران
رضا لایق - دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی

مقاله حاضر می کوشد تبیینی از کم توسعه یافتگی جوامع عرب به دست دهد بر همین اساس استعداد ما این است که پدرسالاری عربی به عنوان کلان ترین عامل این انسداد یعنی کم توسعه یافتگی سیاسی با دولت سالاری و رانتیریسم یعنی سیطره کامل دولت بر قدرت و اقتصاد و پارادایم متصلب نخبگان، با چیدمان سیاسی سیستماتیک جابه جایی قدرت در بین خودی ها و با پشتیبانی سنت های قدیمی این جوامع و همچنین کاربرد معیوب و معکوس بروکراسی در فرآیندی عکس عقلانی کردن قدرت و دست کاری سیستم اقتصادی و ایجاد شبه بازار به وارونگی توقعات یعنی جابه جایی درخواست سیاسی با مصرف، روند توسعه سیاسی را با کندی دچار کرده و پیامدهایی چون جامعه مدنی ضعیف یا ناپیدا، احزاب، نخبگان و برژوازی وابسته و همچنین مشروعیت وابسته به دهش، عطا و بخشش و کنار نهادن زنان از جامعه را به عنوان پیامد این سیاست به وجود آورده است.

پدرسالاری عربی، توسعه سیاسی جوامع عرب، موانع توسعه سیاسی، توقعات وارونه، بروکراسی معکوس