شهرام خداکرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه تهران
رضا لایق - دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی

پدرسالاری و پدر شاهی بنیان های تیوریک خاصی در اندیشه قدما و متاخرین چون افلاطون، مکیاول، توماس هابز و هگل دارد که با بهره گیری از شرایط جوامع سنتی امکان بروز می یابد، همچنین پدرسالاری عربی با بهره گیری از ساختارها و سنن تاریخی- اجتماعی جوامع عرب همچون؛ قبیله، عقیده، غنیمت به عنوان استوارترین مجرای انتقال و حفظ قدرت در این جوامع تکوین یافته است. پدرسالاری عربی با دستیابی به ثروت کلان مستخرج از نفت نسبت به تکرار عقیده غنیمت در قشر بندی قبیله ای این جوامع بزرگ ترین ساختار اجتماعی آن ها است، پرداخته و با ایجاد ذهنیت پدرسالارانه نسبت به بازتولید فرهنگی خود در ذهنیت فرد عرب موفق بوده است و همچنین در تصادم با موج جهانی شدن نسبت به جعل و وارونه سازی آن و هر تکانه ای همچون جهانی شدن که می تواند در لرزاندن پایه های پدرسالاری موثر باشد با به کار گیری و تولید دستگاه تکنوکراسی رفاهی و رفاه فزاینده نسبت به از بین بردن وضعیت سوژه گی فرد و پیش خرید کالا و درخواست سیاسی جامعه اقدام نموده است.

پدرسالاری عربی، جامعه شناسی تاریخی، رفاه، بازتولید فرهنگی، جوامع عرب