مریم کاویانی - دانشجوی دکتری گروه رفتار حرکتی دانشکده ترببیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهید بهشتی -تهران- ایران
علیرضا فارسی - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی- گروه رفتار حرکتی دانشکده ترببیت بدنی و علوم ورزشی -تهران- ایران
بهروز عبدلی - تهران -اوین -بلوار دانشجو-دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی-دانشگاه شهید بهشتی

مقدمه: زمان پاسخ آهسته تر به هدف نشانه گذاری شده را نسبت به هدف نشانه گذاری نشده بازداری بازگشت می نامند. این سوال وجود داشته است که چه فرایندی توسط بازداری بازگشت، بازداری می شود. هدف: این مطالعه با استفاده از الگوی دوره بی پاسخی روان شناختی، به دنبال پاسخ به این سوال بود. روش: ابتدا یک نشانه بینایی در موقعیت سازگار و ناسازگار با هدف دوم ارایه می شد. نشانه توسط دو هدف شنیداری و بینایی دنبال می شد، هر دو به یک پاسخ سریع نیاز داشتند. یافته ها: در فاصله های زمانی کوتاه، زمان واکنش هدف نشانه گذاری شده تفاوت معناداری با هدف نشانه گذاری نشده نداشت؛ اما در فاصله زمانی طولانی، این تفاوت معنی دار بود (p<0/001). نتیجه گیری: بنابراین بازداری ایجاد شده بعد از نشانه احتمالا مراحل حسی/ادراکی را تحت تاثیر قرار می دهد به ویژه وقتی چشم ها ثابت اند. این بازداری می تواند توسط وقفه شناختی قبل از تنگ راه حذف شود.

جهت دهی توجه، سیستم بینایی حرکتی، جایگاه وقفه، تنگ راه، وقفه شناختی