مهدی نعیم - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی اردبیل، اردبیل، ایران،
علی رضایی شریف - استادیار، گروه آموزشی علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران

مقدمه: خشونت خانگی رفتار پرخاشگرانه ای است که دارای ابعاد مختلف جسمی، روان شناختی، آسیب، اقتصادی و جنسی است و با توجه به عوارض قابل توجه آن بر زنان جزء اولویت های سلامت محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر سازگاری زناشویی و کاهش خشونت خانگی علیه زنان بود. روش: مطالعه حاضر یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود که با حضور 91 نفر از زنان تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی شهر اردبیل در سال 1394 انجام شد. نمونه های پژوهش به صورت نمونه گیری تصادفی آسان انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه سازگاری زناشویی و پرسشنامه دموگرافیک بود. مداخله آموزشی در 3 جلسه 120 دقیقه ای با روش بحث گروهی و توزیع جزوه آموزشی برگزار شد. 45 روز بعد از مداخله آموزشی، پس آزمون برگزار گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 و روش آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین نمره سازگاری زناشویی قبل آموزش از 5/29 به 6/664 بعد از مداخله آموزشی تغییر نمود، بدین معنی که آموزش اثر معنی داری بر سازگاری زناشویی واحدهای مورد پژوهش داشت. همچنین یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی تاثیر معنی داری بر افزایش سازگاری زناشویی دارد (P<0/001). همچنین ارتباط بین آموزش مهارت های زندگیو سازگاری زناشویی پس از مداخله آموزشی معنی دار بود. ارتباط بین میزان خشونت نیز قبل از مداخله آموزشی نسبت به بعد از مداخله معنی دار بود.نتیجه گیری: آموزش مهارت های زندگی بر افزایش سازگاری و کاهش خشونت علیه زنان موثر است.

مهارت زندگی، سازگاری زناشویی، خشونت خانگی