نرگس نقوی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی تهران
مهدی اکبری - دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، استادیار دانشگاه خوارزمی تهران،
علیرضا مرادی - دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، استاد دانشگاه خوارزمی تهران

مقدمه: کمال گرایی یک عامل فراتشخیصی و پدیده ای رایج در بسیاری از اختلالات روانشناختی است هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بین بی نظمی هیجانی، افکار تکرار شونده منفی، عدم تحمل بلاتکلیفی و اجتناب تجربه گرایانه بر کمال گرایی مثبت و منفی انجام گرفت. روش: در یک طرح پژوهش مقطعی، 412 دانشجوی کارشناسی دانشگاه تهران، علامه طباطبایی و خوارزمی با استفاده از نمونه گیری در دسترس در این پژوهش شرکت کردند این دانشجویان مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی (PANP)، پرسشنامه افکار تکرار شونده منفی (RNTQ)، مقیاس مشکل در تنظیم هیجان (DERS)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS) و پرسشنامه اجتناب تجربه گرایانه (MEAQ) را تکمیل کردند تجزیه و تحلیل داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها: تمام متغیرهای پژوهش به غیر از اجتناب تجربه گرایانه به طور معنی داری با کمال گرایی مثبت و منفی ارتباط داشتند تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد مدل پیش بینی کمالگرایی مثبت به ترتیب شامل بی نظمی هیجانی، عدم تحمل بلاتکلیفی و افکار تکرار شونده منفی است و مدل پیش بینی کمال گرایی منفی به ترتیب شامل عدم تحمل بلاتکلیفی، افکار تکرار شونده منفی و بی نظمی هیجانی است این متغیرها به طور کلی قادر به پیش بینی 11/5 درصد از کمال گرایی مثبت، 44/4 درصد از کمال گرایی منفی هستند نتیجه گیری: کمال گرایی مثبت و منفی دو مدل ساختاری متفاوتی هستند که ساز و کارهای شناختی، هیجانی و رفتاری دارند.

کمال گرایی مثبت، کمال گرایی منفی، بی نظمی هیجانی، افکار تکرار شونده منفی، عدم تحمل بلاتکلیفی، اجتناب تجربه گرایانه