آروین رحمانپور - دانشجوی دکترای میکروبیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان سنندج ایران
جابر داودی - گروه میکروبیولوژی دانشکده علوم پایه و پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان ایران
شهرام دستوری دستگیر - دانشجوی دکترای تخصصی انگل شناسی دامپزشکی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران ایران

زمینه و هدف: کیست هیداتیک یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بیسن انسان دام است که هر ساله سبب ایجاد خسارات اقتصادی و بهداشتی فراوانی در جهان می گردد. شناخت آن از نظر بهداشتی و اقتصادی ضرورت دارد ه مچنین از لحاظ اهمیت دومین بیماری انگلی کرمی در جهان محسوب می گردد. هدف از این مطالعه تعیین شیوع هیداتیدوز انسانی و جنبه های مختلف اپیدمیولویک این بیماری در شهرستان ابهر می باشد. مواد و روش کار: تعداد 810 نمونه سرمی انسان از 6 روستا و خود شهرستان به صورت تصادفی گرفته سپس نمونه ها با الایزای غیر مستقیم آزمایش شد. جهت انجام تست ها از کیت های تجاری موجود در بازار مربوط به شرکت پیشتاز طب استفاده گردید. جذب OD نمونه های کنترل منفی در طول موج 450 نانومتر به عنوان CUTOFF در نظر گرفته شد. نوع مطالعه در این مقطعی و تجربی آزمایشگاهی است. یافته ها: از 810 شرکت کننده در این مطالعه 440 نفر مونث و 370 نفر مذکر بودند. پراکندگی نمونه ها شامل 500 روستایی و 310 شهری بود. از کل نمونه ها 1 نمونه 0/12 درصد با تست الایزا مثبت شدند این نمونه مثبت متعلق به خانمی 51 ساله روستایی، بی سواد، خانه دار با وجود سگ در محل و سابقه مصرف سبزیجات می باشد از نظر محل سکونت 500 نمونه 61/72 درصد روستایی و 310 نمونه 38/27 درصد شهری بودند رابطه آماری معناداری بین الودگی به کیست هیداتیک و متغیرهای بررسی شده در این مطالعه وجود ندارد. نتیجه گیری: مقایسه مطالعه حاضر با مطالعات موجوددر سایر مناطق کشور، شیوع کمتری کیست هیداتیک را در منطقه ابهر نشان می دهد. از عوامل این امر می توان به وجود کشتارگاه صنعتی در منطقه و همچنین شستشوی مناسب سبزیجات اشاره کرد.

کیست هیداتیک، سرواپیدمیولوزی، الایزا