میلاد ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه،سوادکوه،ایران.
حسینعلی جمشیدی - عضو هییت علمی گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد سوادکوه ،سوادکوه ،ایران

هنر به خودی خود دارای حس تجلی روح زیباشناسی میباشد . تمامی هنر ها در عالم هستی به صورت عرضی باهم در ارتباط هستند.موسیقی همان فرم غیر حجمی معماریست که با طنازی از راه شنیداری وارد ذهن ما شده و در تخیلات ما مانند اثری معماری ، نقاشی و غیره ، ظهور میکند . معماری نیز با ابزارآلات خود آن حس آرامبخش ، تعلق و زیبا شناسی موسیقی را به صورت فرمی قابل لمس و مادی میسازد ، معماری یعنی ارایه ی توصیفی فنی از یک سیستم که نشان دهنده ی ساختار اجزا آن ، ارتباط بین آنها و اصول و قواعد حاکم بر طراحی و تکامل آنها در گذر زمان باشد . افلاطون در تعریف موسیقی می گوید: موسیقی یک ناموس اخلاقی است که روح به جهانیان، و بال به تفکر، و ربایش به غم و شادی، و حیات به همه چیز می بخشد. جوهر نظمی است که خود برقرار می کند و آن به سوی هر چیزی است که نیک و درست و زیباست و با اینکه نامریی است . آنچه هدف از این پژوهش بوده است رسیدن به اشتراکات این دو هنر وبکارگیری آنها در جهت خلق اثری هنری برای طراحی یک ساختمان آکادمی موسیقی است . برای رسیدن به این نتیجه باید : اول : با استفاده از اشتراکات این دو هنر الگو و ضوابطی برای طراحی مکانی مناسب برای آواها و نواها بدست آید . دوم : بهربردن از تناسبات و هندسه موجود و مشترک در هر دو هنر و سوم : درک مفهوم مشترک میان آنها .

هنر ، موسیقی ، معماری ، پیوند معماری و موسیقی