تأثیر فاصله تونل های دوقلو و سطح آب زیرزمینی بر جابجائی ها، نیروها ی وارد بر سیستم نگهداری تونل و نشست سطح زمین در اثر زلزله (مطالعه موردی، تونل متروی تبریز)

دراین مقاله با استفاده از داده های ژئوتکنیکی اندازه گیری شده تونل مسیر شماره 1 متروی تبریز و به کارگیری نرم افزار اجزا محدود Plaxis تحت تاثیر طیف زلزله ال سنتز و با شتاب افقی حداکثر 3g تاثیر فاصله تونلهای دوقلو و سطح آب زیرزمینی بر میزان جابجاییها، نیروهای وارد بر سیستم نگهداری تونل و نشست سطحی زمین مورد بررسی قرار گرفته است نتایج حاصل نشان میدهد که کاهش فاصله خارجی تونل ها از 6.70 به 4.20 متر باعث افزایش نشست سطحی، جابجایی ها، نیروهای وارد بر سیستم نگهداری و در نتیجه کاهش ضریب اطمینان شده است که نشان میدهد فاصله 6.70 متری مناسب تر است. همچنین مقدار جابجایی تونل و نشست سطحی زمین با اعمال بار دینامیکی زلزله کاهش سطح آب زیرزمینی، کاهش یافته است اما مقدار نیروهای داخلی سیستم نگهداری تونل مترو با اعمال بار دینامیکی زلزله و افزایش عمق سطح ایستابی افزایش یافته و در نتیجه ضریب اطمینان کاهش یافته است.

Keywords:

فاصله تونل های دوقلو , سطح آب زیرزمینی , طیف زلزله , پلاکسیس , مطالعه موردی