جعفر اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد حسابداری، دانشگاه کبیر غرب

چگونگی به کارگرفتن وجوه داخلی ، تصمیمی مهم در تضاد بین سهامداران و مدیران است. در دوران رشد اقتصادی شرکت، همانطور که ذخایر وجه نقد افزایش می یابد، مدیران تصمیم می گیرند که آیا وجه نقد بین سهامداران توزیع شود، صرف مخارج داخلی شود، برای تحصیل خارجی به کارگرفته شود و یا همچنان نگهداری شود مانده وجه نقد اضافی، وجه نقدی مازاد بر آن مبالغی است که برای پروژه-های با ارزش فعلی خالص مثبت لازم است. بعبارت دیگر، مطلوب آن است که یک واحد انتفاعی وجه نقد را فقط در سطحی نگهداری نماید که بتواند از فرصت های سرمایه گذاری در پروژه های با ارزش فعلی خالص مثبت استفاده نماید. از طرف دیگر، وجه نقد باید در سطحی نگهداری شود که بین هزینه نگهداری وجه نقد و هزینه وجه نقد ناکافی تعادل برقرار شود. در این راستا هدف اصلی این تحقیق بررسی ارتباط بین کسری و اضافه وجه نقد با عملکرد و بازده آتی سهام شرکت ها می باشد. در این تحقیق به منظور اندازه گیری عدم کارایی وجه نقد از تفاوت مانده وجه نقد واقعی شرکت از مانده وجه نقد بهینه برآوردی استفاده شده است. در این تحقیق کسری و اضافه وجه نقد به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شده تا تاثیر آنها بر عملکرد و بازده آتی سهام شرکت مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق که از داده های تلفیقی و پانل (تابلویی) با اثرات ثابت استفاده شده، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های شرکت ها با استفاده از رگرسیون چند متغیره در سطح اطمینان 95% نشان می دهد کسری و اضافه وجه نقد با عملکرد و بازده آتی سهام شرکت ها ارتباط معکوس دارد.

کسری و اضافه وجه نقد ، عملکرد آتی ، بازده آتی سهام