مریم خسروبیگی - گروه زمین شناسی، دانشگاه اصفهان
زهرا اعلمی نیا - گروه زمین شناسی، دانشگاه اصفهان
محمدعلی جزی - گروه زمینشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
میثم تدین - گروه زمین شناسی، دانشگاه اصفهان

کانسار سرب و روی حسین آباد با میزبان رسوبی در نزدیکی باختر خمین و در طول کمربند ملایر- اصفهان قرار گرفته است. بخش های فوقانی شیل، سیلتستون و ماسه سنگ خاکستری ژوراسیک، کانی سازی را میزبانی می کند. مشاهدات صحرایی نشان می دهد کانسار شامل دو بخش استرینگر و عدسی می-باشد که در محیط کم عمق دریایی و احیایی شکل گرفته است، هرچند بخش عدسی آن به طور کامل گسترش نیافته است. ناپیوستگی دگرشیب در طی کوهزاد کیمرین در زیر کنگلومرای قرمز رنگ قاعده واحد کربنات کرتاسه عمل کرده است و کانی سازی را محدود نموده است. شواهد ساختاری مطالعه شده، یک زون گسل معکوس اصلی با امتداد خاوری-باختری با شیب شمالی به همراه چین های مرتبط با گسل را نشان می دهد که سبب شده است کانسار حسین آباد به دو بخش اکسیدی و سولفیدی تقسیم شود. بطور کلی کانی سازی روند خاوری-باختری نشان می دهد و بافت بخش پرعیار کانسار عمدتا از نوع استوک ورک، برشی، جانشینی و کمتر پرکننده فضای خالی می باشد. کانی های آن عمدتا گالن، اسفالریت، پیریت و کالکوپیریت هستند، که عمدتا با دگرسانی سیلیسی و کربناته همراه می شوند. بر اساس داده های ایزوتوپی سرب، سن کانه سازی بین تریاس بالایی و ژوراسیک زیرین قرار می گیرد. دمای همگن شدگی حاصل از مطالعات میان بارهای سیال در محدوده 100 تا 305 درجه سانتی گراد و شوری 5/10 تا 5/13 درصد نمک طعام قرار دارد. همه این یافته ها نشان می دهند کانسار حسین آباد شباهت بیشتر با نوع سدکس دارد.

کانسار سرب و روی، ساختار، میان بار سیال، اراک