وحیده طباخها - دانشجوی مهندسی زلزله دانشکده عمران دانشگاه تهران
محمد خان محمدی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه تهران
سیدمهدی زهرایی - دانشیار دانشکده عمران دانشگاه تهران، قطب علمی مهندسی و مدیریت زیرسا

پل ها از عناصر کلیدی بزرگراه ها بوده و خرابی آنها می تواند منجر به بسته شدن خطوط ارتباطی گردد. از این رو به منظور عدم ایجاد وقفه و اختلال در عملیات امداد رسانی، حفظ عملکرد مناسب پلها پس از زلزله از اهمیت ویژه ای برخوردار است با بررسی خرابی های ایجاد شده در زلزله های گذشته، عملکرد قابل قبولی از پل ها مشاهده نشده است. لذا ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پل های موجود امری ضروری است به این منظور لازم است میزان خرابی سازه ی پل ناشی از زلزله تعیین گردد یک ابزار مناسب جهت تخمین حد خرابی پل ، منحنی های شکنندگی بوده که احتمال شرطی رسیدن به یک حالت حدی خرابی و یا تجاوز از آن را به صورت تابعی از پارامترهای حرکت زمین بیان می دارند. هدف این مطالعه ارائه منحنی های شکنندگی برای یک دسته از پلهای متعارف موجود می باشد. این منحنی ها با فرض توزیع احتمالاتی لوگ نرمال و به صورت تحلیلی تولید شده و پارامترهای آنها از آنالیز رگرسیون روی نتایج تحلیل ها تعیین گردیده اند پارامتر حرکت زمین ، شتاب طیفی و معیار سازه ای جابجایی نسبی پایه ها در نظر گرفته شده اند. جهت تعیین تقاضا، از تحلیلهای دینامیکی غیرخطی فزاینده (IDA) در سطوح مختلف خرابی استفاده شده است منحنیهای شکنندگی برای حالتهای حدی جاری شده، آستانه فروریزش و ناپایداری ارائه شده و به این ترتیب امکان بررسی آسیب پذیری لرزه ای پل مورد مطالعه در سطوح عملکردی فروریزش را فراهم می آورند. با توجه به منحنی های شکنندگی بدست آمده، برای زلزله طرح ایین نامه ی 2800 با دوره بازگشت 475 سال و برای نواحی با خطر لرزه ای بالا در خاک نوع دو، احتمال جاری شدن پل در جهت عرضی 55/4% و در جهت طولی 32/7% حاصل شد.

آسیب پذیری لرزه ای، منحنی شکنندگی، حالت حدی خرابی، تحلیل دینامیکی غیرخطی فزاینده، شتاب طیفی.