عالیه یوسفی طبس - دانشجوی کارشناسی ارشد ژیوفیزیک، دانشگاه صنعتی شاهرود
حمید آقاجانی - دانشیاردانشکده مهندسی معدن، نفت و ژیوفیزیک، دانشگاه صنعتی شاهرود

روشهای زیادی جهت تحلیل و تخمین عمق داده های میدان پتانسیل مورد استفاده قرار میگیرند. روش گرادیان کل نرمال در سال 1973 توسط برزکین و همکارانش به منظور تعیین گسترش افقی و قایم آنومالیها ارایه شده است. انتخاب تعداد هارمونیکهای بهینه در محاسبه مقادیر گرادیان کل نرمال از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این مقاله دو روش مورد استفاده برای تعیین تعداد هارمونیکهای بهینه، مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا این دو روش بر روی اثر مغناطیس مدل مصنوعی دایک قایم اعمال و سپس روی اثر مغناطیس یک پروفیل از داده های واقعی مربوط به منطقه شادان اعمال شد. براساس نتیجه ی این بررسی هر دو روش عمق قابل قبولی از توده آنومال را نشان میدهند اما گسترش افقی و عمقی در روش گرادیان کل نرمال بهبودیافته بهتر از روش گرادیان کل نرمال بهدست آمده است.

تخمین عمق، گرادیان کل نرمال، آنومالی های میدان پتانسیل، تعداد هارمونیک های بهینه، منطقه شادان