رضا فرضی - کارشناس ارشد رشته مطالعات منطقه ای گرایش خاورمیانه و شمال آفریقا دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تربیت سیاسی در آرا اندیشمندان مسلمان با تاکید بر اندیشه های ابن سینا، خواجه نصیرالدین طوسی و علامه طباطبایی می باشد. تربیت سیاسی یکی از مسایل مهمی است که همواره مورد توجه اندیشمندان اسلامی بوده است. هر کدام از این اندیشمندان اسلامی با نگاهی که به مسایل دینی داشته، نظرات و آرایی را در مورد تربیت سیاسی و دینی و اخلاقی ارایه کرده است. در این پژوهش تربیت سیاسی از منظر سه اندیشمند اسلامی یعنی ابن سینا، خواجه نصیرالدین طوسی و علامه طباطبایی مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این مقاله، کیفی از نوع تحلیلی-توصیفی، مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای است. در این پژوهش روشهای تربیت اخلاق سیاسی، اصول تربیت عرفانی، اصول تربیتی، مراحل تعلیم و تربیت در سیاست، اهداف تعلیم و تربیت، ویژگی های معلم و زمامدار سیاسی از منظر ابن سینا، اهداف تعلیم و تربیت، ویژگی های یک مربی تعلیم و تربیت از منظر علامه طباطبایی و تربیت فرزندان، مراحل تربیت، هدف تربیت اخلاق سیاسی ، روشهای تربیت سیاسی از منظر خواجه نصیرالدین طوسی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که ابن سینا بیشتر به مسایل مبنایی تربیت و تربیت در سیاست به مفهوم جز پرداخته است و به تربیت عرفانی توجه ویژه ای کرده است. علامه طباطبایی نیز به فراخور مطالبی که در منابع مختلف ارایه کرده، به موضوع تربیت پرداخته و به تربیت اخلاق سیاسی توجه کرده است. خواجه نصیرالدین طوسی به صورت مجزا، ویژه و کاربردی در مورد تربیت در سیاست به ویژه تربیت فرزندان توصیه هایی را ارایه کرده است.

تربیت سیاسی، اندیشه های سیاسی اسلامی، ابن سینا، خواجه نصیر طوسی، علامه طباطبایی