سینا سام - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته مهندسی عمران، گروه مدیریت ساخت، دانشگاه البرز قزوین، دانشکده تحصیلات تکمیلی
ناصر شمس کیا - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین

با توجه به افزایش نگرانی های جهانی در ارتباط با مسایل پایداری، همه صنایع می بایست در پیشبرد اهداف توسعه پایدار اقدامات مخصوص به خود انجام دهند. صنعت ساخت و سازهای عمرانی نیز نه تنها ازین قاعده مستثنی نیست بلکه می تواند نقش چشمگیرتری در ارایه الگوهای پایدارسازی در جامعه نیز داشته باشد. بخش ساختمان می تواند با اریه الگوهایی در بهبود بخشیدن به عملکرد زیست محیطی خود بکوشد و استفاده از مصالح پایدار و با مصرف انرژی و هزینه و زمان پایین جهت تحقق اهداف توسعه پایدار، یکی از راهکارهای مثبت در جهت پاسخ به این نیاز است. تعداد زیاد مصالح، در کنار روابط پیچیده بین پارامترهای انتخاب مختلف، اغلب انتخاب مصالح در صنعت ساخت و ساز را به مسیله ای پیچیده و دشوار تبدیل نموده است که با عدم قطعیت های زیادی در فرآیند تصمیم گیری همراه است. روش های تحلیلی تصمیم گیری مطمین ترین راه برای حل مسیله عدم قطعیت و انتخاب مناسب ترین معیارها در مسایل پیچیده بشمار می روند. از این رو در این پژوهش تلاش شد تا مهمترین معیارهای انتخاب مصالح در پروژه های عمرانی مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور پس از شناسایی مهمترین معیارهای گزینش مصالح پایدار، با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره و روش تحلیل شبکه ای ( ANP ) به ارایه الگویی در انتخاب مصالح پایدار اقدام شد. هدف از این کار، ارایه یک ابزار پشتیبانی تصمیم گیری تحلیلی با استفاده از روش تحلیل شبکه ای جهت نیل به اهداف توسعه پایدار در فرآیند تصمیم گیری جهت انتخاب مصالح پایدار در پروژه های عمرانی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که به منظور پایدارسازی مصالح یک سازه، توجه به عوامل زیست محیطی از قبیل ضرفه جویی در مصرف انرژی و منطبق بودن با استانداردهای انرژی و زیست محیطی مصالح در رتبه اول اهمیت قراردارد.

مدیریت انتخاب، مصالح پایدار، ارزیابی زیست محیطی، طیف لیکرت