صائمه وفایی - دانشجو، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لامرد
حسین حمزوی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لامرد

آمیزه ای از سنت های سکونت، همراه با الزامات اقتصادی و دشواری های زیست سبب می شود که خانواده مجموعه نیازهای خود را در مسکنی برآورد که به واقع حداقل سطح موردنیاز سکونت او را دارا است. اما غالب خانه هایی که با الگوی حداقلی مسکن طراحی می شوند، فاقد بهره وری لازم به لحاظ فضایی بوده و ناتوانی آن ها در پاسخگویی بهینه به نیازهای ساکنان روشن است. یکی از راهکارهای تامین مسکن بهینه در جهت رضایت ساکنین آن استفاده از قابلیت انعطاف پذیری مسکن و استفاده مناسب با طراحی درست مبلمان در فضا می باشد. انعطاف پذیری در طراحی مبلمان شامل فعالیت هایی است که در ارتباط با تغییرپذیری برای دستیابی به عملکرد و کاربری جدید است. انعطاف پذیری در طراحی معماری تنوعی را ارایه می دهد که شامل امکان تنظیم و سازگاری واحد مسکونی در طول زمان است و درنهایت موجب می شود ساختمان، گونه های جدیدی از خود را به نمایش گذارد. به همین منظور در این مقاله یکی از عناصر مهم جهت چند عملکردی شدن فضا در معماری داخلی به مبلمان انعطاف پذیر اشاره شده و موردبررسی قرارگرفته است. با توجه به نکات ذکرشده می توان هدف این پروژه را پاسخگویی به نیازهای جدید مسکن با استفاده از روش های دست بابی به انعطاف پذیری توسط مبلمان مورد تحلیل و بررسی قرارداد و در آخر راهکارهایی با ذکر مثال های تصویری برای هر یک از روش ها شرح داده خواهد شد. این مکان می تواند رویکرد انعطاف پذیری را به یک فرصت تبدیل کرده تا از این طریق نیازهای احتمالی کاربران در فرآیند طراحی در نظر گرفته شود، با تفکر بلندمدت به طول عمر استفاده از مسکن و رضایتمند بودن آن کمک شود و به تولید گزینه های خلاق منجر گردد.

ارتقا رضایتمندی، قابلیت انعطاف پذیری، مبلمان انعطاف پذیر، چند عملکردی فضا