آموزش عالی، صنعت و کارآفرینی

منابع انسانی، ثروت و سرمایه ی اصلی و اولیه هر سازمان؛ جامعه و یا هر کشوری را تشکیل می دهد. بهره وری سایر منابع اصلی در گرو تامین سرمایه انسانی بوده و این بدین مفهوم است که حسن تشخیص و به کارگیری کل سرمایه ها و منابع قابل تجدید و غیرقابل تجدید و کلا بهره برداری بهینه از منابع ملی در گرو بلوغ فکری، توان وسعت فکر، اطلاعات و کاردانی افراد آن مجموعه خواهد بود. بدین ترتیب می توان آموزش را مقدمه ای برای پیشرفت و کارایی یک ملت دانست. بطور کلی آموزش علاوه بر تغییرات مثبت رفتاری تاثیرات دیگری نیز در افزایش بهره وری و کارآیی ، تحرک اجتماعی،پیشرفت شغلی،گسترش خلاقیت و نوآوری دارد. انسان ها به عنوان مهمترین سرمایه سازمانی نیاز به آماده سازی و پرورش دارند که این آماده سازی با تقویت بینش ، دانش و مهارت های تخصصی تامین می گردد. این سرمایه ها منشاء هرگونه تحول و نوآوری هستند. انسان به عنوان یک موجود خلاق با تغییر پذیری و تحولات و توانایی های بی شمار باید تحت شرایط تعلیم و تربیتی قرار گیرد تا توانایی های خویش را از شکل بالقوه به بالفعل در آورد.امروزه اهمیت توسعه و نقش آن در پیشرفت و پیشبرد کشورها - بویژه کشورهاى در حال توسعه - بر هیچ کس پوشیده نبوده و به باورکارشناسان و دست اندرکاران امر، تحقق این مهم بیش از هر چیز، در گرو توسعه منابع انسانى است. به همین اعتبار، اولویت رشد و توسعه منابع انسانى بر سایر وجوه توسعه، امرى انکارناپذیر است. به دیگر سخن، توسعه منابع انسانى، عامل کلیدى و پیش شرط ضرورى براى دستیابى به توسعه پایدار مى باشد. از جمله مهمترین عامل هاى زمینه اى جهت توسعه منابع انسانى نیز آموزش وترویج بوده و سوال کلیدى مطرح نیز در مفهوم خود آموزش و ترویج و چگونگى آن نهفته است.

Keywords:

آموزش , کار آفرینی , آموزش عالی , توسعه