درآمدی بر شکل گیری مسکن منطقه گرا بر اساس نظریات هنری- فلسفی معماری واکنش به سایت

طراحی واکنش به سایت، نوعی نزدیک شدن به محصول طراحی است که بهره مندی از ویژگی های درونی بستر و شرایط محیطی را به حداکثر می رساند، نوعی نگاهی وابسته تر به ویژگی های بصری است تا در انتخاب به طراح کمک کند. یک روش طراحی که به دلیل الهام از روحیه ی مکان ، موجب تقویت هویت محله شود. در طول تاریخ معماری، همیشه تفسیر جدیدی از معماری وجود داشته، ولی هر اثر معماری به شیوه ی خود تاثیری از گذشته را نیز حفظ کرده است. منطقه گرایی و زمینه گرایی، واکنش به سایتی است که طرح در آن شکل می گیرد. در طراحی نواحی مسکونی؛ زمینه ی خاص ، خود یک منبع معتبر، اساسی و حتی الهام بخش در طراحی است. با نگاهی به اطراف، مشخص می شود که عمده ترین مشکل بصری شهرهای ما، انسجام و تداوم است. ما بایستی از تفکرات سبک زمان خود فراتر رفته و به ویژگی های مناسب برای زمینه های مختلف دست یابیم. توجه به روحیه ی زمان از توجه به روحیه ی مکان به عنوان یک اندیشه ی معماری، اعتبار و اهمیت کمتری دارد؛ از طرفی اکثر معماران نابغه نیستند، بلکه احتمالا طراحان وظیفه شناسی هستند که از استعدادهای متوسط برخوردارند؛ از این رو بهتر است آنها را به طراحی ساختمان هایی معقول ترغیب کنیم تا حس وجود تداوم بصری در محیط زیست را به وجود می آورد. ساختار اصلی مقاله بر پژوهش کیفی با تکنیک توصیفی- تحلیلی استوار است که به بررسی مفاهیم طراحی واکنش به سایت براساس نظریات هنری- فلسفی پرداخته و مفاهیم مسکن منطقه گرا و زمینه گرا پرداخته می-شود و سپس نمونه های مورد پژوهش به عنوان یک محیط مسکونی منطقه گرا که براساس رویکرد طراحی واکنش به سایت طراحی شده اند، با اهداف شناخت رویکرد طراحان در مسیر پیوند با گذشته، نحوه برقراری ارتباط با بافت تاریخی و زمینه ای که در آن قرار می گیرند، ثبت تلاش های مشترک و پرداختن به این موضوع که طراحان تا چه میزان به اصول معماری مسکن ایرانی نزدیک شده اند و توانسته اند با زمینه ای که در آن قرار می گیرند، ارتباط برقرار کنند ، ارایه می شوند. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند به پژوهش هایی در حوزه مباحث هویت معماری مسکن ایرانی و تاریخ معاصر معماری مسکن در ایران کمک نماید.

Keywords:

طراحی واکنش به سایت , زمینه گرایی و منطقه گرایی , مسکن منطقه گرا , منطقه گرایی انتقادی