الگوهای طراحی مسکن قابل استطاعت در محله های تاریخی با هدف افزایش رضایت مندی سکونتی (مطالعه موردی: محله عودلاجان تهران)

رضایتمندی سکونتی به عنوان یک پدیده اجتماعی پیچیده به شمار می آید که مفهوم آن از مفهوم مسکن و محیط اطراف آن پدیدار گشته است این نظریه بر پایه تفاوت بین زندگی واقعی خانواده ها و آرزوهای آن ها از شرایط و موقعیت واحدهای مسکونی و محیط اطراف آن شکل گرفته است و رضایتمندی زمانی حاصل می گردد که آرزوها و خواسته ها در یک سو و هم توجه جهت با هم باشد از این رو هدف اصلی این تحقیق ارزیابی میزان دسترسی و رضایتمندی ساکنان از کیفیت وضعیت مسکونی خود می باشد بر اساس شاخص های مطروحه بر حسب متغیر ها و عامل های ذکر شده تعداد 196 پرسشنامه بر اساس روش کوکران و تعداد 31 سوال در بین ساکنین محله تاریخی عولاجان توزیع گردید که پس از جمع آوری اطلاعات پرسشنامه و تحلیل آن در محیط نرم افزار SPSS 22 نتایج حاصله به دست آمد در نهایت با توجه به فرضیات مطرح شده پیرامون این موضوع، به آزمون فرضیات پرداختیم.

Keywords:

مسکن قابل استطاعت , رضایت مندی سکونتی , محله تاریخی , عودلاجان تهران