مرضیه عباس زاده - دانشجوی ارشد دانشگاه آزاد جامع شوشتر
امید رهایی - استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، دانشکده معماری

انسان همواره در طول تاریخ سعی کرده است به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت، آن را با محیط پیرامون خود هماهنگ سازد. معماری و شهرسازی گذشته ی ایران دربرگیرنده اصولی است که در دل سنت ها نمود یافته و همواره با تکیه بر خلاقیت معماران با محیط بومی خود سازگار شده است. مطالعه و تعمق در معماری بومی ایران و نحوه تعامل انسان بومی با محیط نشان میدهد که تفکر پایداری محور، رویکردی نوین و بیسابقه نیست و معماری گذشته مناطق مختلف ایران به گونهای شگفت انگیز با اصول پایداری همگراست. در این مقاله با استناد به مطالعات مختلف و با روشی تحلیلی مقایسه ای سعی بر آنست تا ضمن شناسایی مصادیق معماری پایدار در ابنیه سنتی ایران، برخی راه حل های معمارانه از لحاظ تطابق با محیط و صرفجویی در مصرف انرژی تشریح شود. نتایج مطالعات نشان می دهد که استفاده بهینه از انرژی تجدیدپذیر همچون جریان هوا، نور خورشید و ... درساخت و سازهای سنتی یکی از اهداف طراحی اقلیمی بوده و احداث ساختمان کمترین تاثیر منفی را بر محیط زیست داشته است.

خصایص پایدار کیفیت زندگی ابنیه سنتی مسکن بومی