خدیجه بهرامی - کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
زهره ترابی - استادیار، گروه معماری، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران

انسان در تمام لحظات زندگی خود از محیط اطراف در حال دریافت اطلاعات می باشد و مشغول یادگیری است ،هر چه پیام های دقیق تر و قابل طبقه بندی تری توسط فرد از محیط دریافت شود، میزان یادگیری او افزایش یافته و در این میان تاثیر معماری، در انسان به لحاظ قرار گیری در محیط های مختلف نمود پیدا میکند.در محیط های آموزشی این تاثیر باید در اولویت توجه طراحان قرار گیرد و با مطالعه جزییات و ویژگی های محیطی موثر بر حواس افراد طراحی شوند.استفاده از پارامتر هایی همانند پوشش گیاهی می تواند باعث رشد ذهنی،عاطفی و اجتماعی افراد شده و بازدهی آموزشی را بالا ببرد. از دیدگاه روانشناسی محیطی، فضای آموزشی باید به گونه ای باشد که یادگیری را آسان و خوشایند کند. عوامل محیطی می توانند در ارتباط متقابل با عوامل غیرمحیطی، فرآیند یادگیری را تحت تاثیرقرار داده، به یادگیری و آموزش کمک کرده یا فرایند آن را با مشکل مواجه نمایند. در محیطهای آموزشی نیازهای مختلف دانش آموزان در قالب فضاهای بسته در کلاسهای درس پایان نمی پذیرد و تجربه محیط و تعاملات اجتماعی در فضایی مطلوب با تاکید بر ایجاد الفت با طبیعت تجربه ای است که در صورت طراحی آگاهانه ی فضای باز، همگام با محیط بسته مدارس میسر می شود ، طراحی آگاهانه این فضا می تواند علاوه بر ایجاد فضای استراحت و آرامش در ساعات تفریح، نقش موثری در ایجاد محیط مطلوب برای انجام فعالیت های گروهی،یادگیری مهارتهای اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس ایفا کند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عوامل محیطی در طراحی فضاهای آموزشی انجام گرفته است .بدین منظور از روش اسنادی کتابخانه ای استفاده شده است و این نتیجه بدست آمده که با مطالعات انجام شده در این تحقیق در می یابیم که عوامل محیطی می تواند باعث علاقه افراد به محیط یا تنفر آنها شود.

مدرسه، فضای سبز، خلاقیت