تحلیل توسعه بلندمرتبه مسکن شهری بجنورد بر اساس پایداری و نظر ساکنین مجتمع های مسکونی

بلندمرتبه سازی در شهر بجنورد از سویی می تواند به بسیاری از مسایل شهری مانند کمبود مسکن و زمین، جلوگیری از رشد افقی شهرها، بهینه نمودن هزینه تاسیسات شهری و... پاسخ دهد و از سویی دیگر مشکلات و نارسایی هایی مانند افزایش تراکم جمعیتی و ساختمانی، اخلال در سیستم زیربنایی و خدمات رسانی شهری، تاثیرات نامطلوب کالبدی و زیست محیطی در فضای شهری ایجاد کند. به علت تجمیع کاربران در سطحی محدود و بهره-گیری قابل توجه از منابع انرژی در ساختمان های بلند، ضرورت دارد تا رویکرد پایداری در مرحله طراحی و بهره بردای ساختمان ها مورد توجه قرار گیرد تا بلندمرتبه سازی به بهترین نحو ممکن در راستای توسعه پایدار شهری پیش رود و کمترین پیامدهای منفی در جهت توسعه پایدار شهری را به دنبال داشته باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. نمونه موردی مطالعات شهر بجنورد و به طور خاص بررسی سه مجموعه بلند مرتبه ی شهرک الغدیر، شهرک گلستان و مجتمع های روبه روی دانشگاه آزاد می باشد. به منظور گردآوری اطلاعات علاوه بر مشاهده و مصاحبه، از ابزار پرسشنامه محقق ساخت (هر مجموعه بلند مرتبه 50 پرسشنامه) استفاده شده است. طبق نتایج 150 پرسشنامه گرداوری شده، مجتمع الغدیر در شاخص های کالبدی- فضایی و اقتصادی، مجتمع شهرک گلستان در شاخص اجتماعی- فرهنگی و مجتمع روبه روی دانشگاه آزاد در شاخص های هویتی و زیست محیطی، حایز بهترین شرایط شده اند. در خاتمه بر مبنای نتایج تحقیق، پیشنهاداتی ارایه شده است.

Keywords:

توسعه بلند مرتبه , مسکن شهری , توسعه پایدار , شهر بجنورد