بررسی عوامل بصری و فاکتورهای محیطی موثر در پرورش خلاقیت کودکان

کیفیت محیط کالبدی و چگونگی ترکیب عناصر تشکیل دهنده ی آن، تاثیری بسزا بر جسم و روان آدمی دارد. رنگ، بافت، سایه روشن، نور، صدا، فرم و چگونگی ترکیب آن ها، کاربری فضاها و تغییر و تنوع آن ها در طول زمان و در نهایت تمامی گوشه های فضای ساخته شده، بر جنبه های جسمی،شناخی و روانی انسان موثر است و می تواند انگیزش لازم برای تفکر خلاق را موجب گردد و یا مانع ازآن شود. بدین ترتیب ارتباط کودک با محیط اطراف می تواند نقش اساسی در رشد و پیشرفت جسمی، روانی وخلاقیت کودک و شکل گیری مناسب شخصیت فردی و اجتماعی او داشته باشد. با توجه به این که بهترین زمان پرورش خلاقیت کودک، سنین 3 تا 11 سالگی است، اهمیت طراحی محیط هایی که کودکان زمان زیادی را در آن سپری می کنند به ویژه محیط های آموزشی، نمایان می گردد. بدین ترتیب انتظار می رود فضای آموزشی کودکان فراهم کننده ی بستری برای رشد و پرورش همه جانبه ی جسم و فکر کودک باشد و در بیانی دقیق تر، فضای آموزشی مطلوب باید بستری مناسب برای فعالیت هایی مانند بازی، تخیل، کنجکاوی و تحقق روابط اجتماعی کودکان باشد. بنابراین ایجاد فضاهایی در مقیاس کودکان، طراحی فضاهای باز و نزدیک کردن کودکان به طبیعت، در نظر گیری فضایی برای بازی با هم سن و سالان و طراحی فضاهایی که کنجکاوی کودکان را برمی انگیزد، مناسب به نظر می رسد.

Keywords:

محیط , عوامل بصری , عو.امل حسی , کودک , خلاقیت