آرمیتا خلعتبری لیماکی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات رشت، ایران
عباس ترکاشوند - استادیار رسمی قطعی، گروه معماری دانشگاه علم و صنعت

حس مکان را می توان به ارتباطی درونی مثبت بین انسان و مکان دانست که بر اساس تعامل انسان با محیط در طی زمان ایجاد می شود و می توان آن را به عنوان مهمترین عامل در شکل گیری هویت دانست. اما متاسفانه در معماری امروز شهرها، رابطه کیفی میان انسان و محیط از بین رفته است و به اعتقاد بسیاری از شهروندان، شهرها محیطی ناراحت کننده هستند و اغلب گیج کننده و بی هویت خوانده می شوند. با این حال تحقیقات صورت گرفته در زمینه حس مکان نیز نتوانستند کمک چدانی به حل این مشکل بکنند و به ویژه در مقالات فارسی، عمدتا با استناد بر پرسش نامه هایی با سوالات تکراری مبنی بر سن و میزان سواد افراد، بوده اند و نتایج حاصل از آنها نیز عموما به شرایط اجتماعی، فرهنگی و روانی افراد اتکا داشتند که این عوامل بسیار متغیرند و چه بسا برای یک فرد در زمان های گوناگون، تاثیرات متفاوتی ارایه دهد. از این رو، مطالعه حاضر، به کمک نظریات کوین لینج و با روش توصیفی، به بررسی فاکتورهایی پرداخته است که بر اساس اشتراکات انسانی پایه گذاری شده اند و بین تمام جوامع و با هر نگرشی، قابل بررسی هستند و نسبت به سایر متغیرهای بررسی شده، دارای ثبات بیشتری خواهند بود. در نهایت فاکتورهای وثر بدست آمده جهت دسترسی آسان تر، در جدولی با توضیحات مختصر جمع آوری گردیدند.

حس مکان، کیفیت، تکنیک های کالبدی، لینچ